هوش مصنوعی: هیچ جواهری به اندازهٔ موج دریا غنی و سیراب نیست؛ زیرا وقتی که گل به آرامی و با شکفتن خود، وادار به حرکت شود، موج گویی در حال خمیازه کشیدن است.

هوش مصنوعی: عشق در هر لحظه شکلی جدید و متفاوت به خود می‌گیرد و در حالی که دریا همیشه پر از موج‌های جدید است، هیچگاه از شور و شوق عشق کاسته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هرگز پیوند میان واقعیت و ضرورت قطع نمی‌شود؛ چرا که همچون امواج دریا، هر کدام از هم جدا نمی‌شوند و از هم گسسته نمی‌گردند.

هوش مصنوعی: از اتفاقات دل غافل می‌شود، و بی توجهی باعث می‌شود که به راحتی از مسیر خود منحرف شود. در این وضعیت، مانند بارهایی که بر روی موج‌ها حرکت می‌کنند، بی‌فکر و بی‌هدفی به جلو می‌روند.

هوش مصنوعی: صدفی جواهری را از ژرفای خود بیرون آورد، اما آرزوی آن جواهر باعث شد که دریا از خواب ملال‌آور خود بیدار نشود.

هوش مصنوعی: دل چطور می‌داند که چه حالتی در اینجا وجود دارد، در حالی که چشمانش به صدای موج از درون صدف نرسیده‌اند؟

هوش مصنوعی: ستایش بر قلمی که مانند چشمه جاری است، جانم از این نغمه تازه شاداب و سرزنده شده است.