هوش مصنوعی: با نبود یار، بهار دیگر دلپذیر نیست، این پنبه‌ای که داغش کرده‌اند یاسمین نیست.

هوش مصنوعی: به خاطر این که دست من کوتاه است، نمی‌توانم به اندازه کافی از موهبت‌ها و زیبایی‌ها بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: در میان برگ‌ها، نشان زخم و غم دل لاله جای آرامی ندارد.

هوش مصنوعی: هرگاه وارد خانه او می‌شوم، آن‌قدر به شوق و شادی هستم که حس می‌کنم بر زمین نمی‌توانم بایستم.

هوش مصنوعی: فریاد به تنهایی قادر به شناخت نزدیکان نیست، زیرا یار در دسترس و نزدیک نیست.

هوش مصنوعی: امروز زیر لبش هزار ترفند و دلیل دارد، اما نگران نیست چون نشانی از غم و ناراحتی بر پیشانی‌اش نیست.

هوش مصنوعی: من مانند بلبل هستم که از غنچه و حجابش بیزارم و چیزی را که باعث شرم و خجالت نیست، نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: هر کسی که حرفی عاقلانه و درست را بشنود، جز تحسین و اقرار به خوبی آن چیزی در دهانش نخواهد بود.