هوش مصنوعی: در یک نگاه، نرگس چشم بیمار تو، همانند گل، یکی از عاشقانی است که در خدمت تو هستند و به خاطر تو گردنبند دستار تو را زینت می‌بخشند.

هوش مصنوعی: شبنم‌های سنگین بر صورت زیبا و نازک تو نشسته است و ابر از دور به زمین بوسه می‌زند، گویی در حال سرزنش گلزار توست.

هوش مصنوعی: هر کسی که در حالت مستی به تماشای تو نشسته، به نظرش حتی آب حیات نیز خشک و بی‌روح می‌آید.

هوش مصنوعی: طوطی‌های آینه‌دار به خاطر شگفتی از سخنان تو، چهره‌ات را زیباتر می‌کنند و به رنگ سبز در می‌آیند.

هوش مصنوعی: از تماشای تو، یک چشم مثل خورشید پر از اشک است. چطور می‌تواند به خوبی تو را ببیند در حالی که نمی‌تواند از دیدارت سیر شود؟

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی دریافتی از احساس لذت و شیرینی ناشی از گفت‌وگو با شخصی خاص را بیان می‌کند. صحبت‌های آن فرد آن‌چنان دلنشین و شیرین است که نمی‌توان از آن به‌راحتی سخن گفت یا وصف کرد. به نوعی، جذابیت و طراوت کلام او باعث می‌شود که انسان در آن لحظه غرق لذت شود.

هوش مصنوعی: ناز و زیبایی چشمان او به اندازه‌ای است که حتی در پیراهن گل‌های بی‌خار او هم می‌توان به آن پی برد. اما در عین حال، مانند خارهای دیوار تو نیز وجود دارد که همواره به یاد خالی بودن یا دردناک بودن می‌اندازد.

هوش مصنوعی: با استفاده از جوهر طبیعی، روشنایی آینه را به راحتی ایجاد می‌کند، اما به خطی تیره و مشخص توجهی ندارد، همان‌طور که به چهره تو اهمیت نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: این بیت به معنای آن است که نیازی به دل‌نگرانی یا دوری از زیبایی‌ها نیست، زیرا حتی کسی که در تلاش است تا زیبایی‌ها را انتخاب کند، تحت تأثیر شگفتی و زیباییِ دور و برش قرار می‌گیرد و در حالت خواب‌آلود و غرق در اندیشه باقی می‌ماند. در واقع، زیبایی‌ها برای خودشان وجود دارند و نیازی به تلاش مضاعف برای دیدن یا انتخاب آن‌ها نیست.

هوش مصنوعی: چشمان تو مانند آب در حال حرکت‌اند و اگر یوسف مصری این زیبایی را می‌دید، قطعا در پی فروش و به نمایش گذاشتن آن می‌رفت.

هوش مصنوعی: مردم دین‌دار را زلف‌های تو که در آغوش دارند به بیراهه می‌کشاند، مانند اینکه دانه‌های تسبیحی که به هم بند آمده باشند.

هوش مصنوعی: از روزی که نگاه زیبا و دلفریب تو را دیدم، دیگر توجهی به دین، دل و عقل و فهم خود نکردم.

هوش مصنوعی: مرگ نمی‌تواند کسانی را که همیشه به دنبال آرامش هستند، از راه خود دور کند. زیر خاک نیز نمی‌توان به آرامش دست یافت.

هوش مصنوعی: هر کسی که به نقطهٔ غیرواقعی توجه کند، در حقیقت ارزش سخن زیبای تو را نمی‌فهمد.

هوش مصنوعی: هر کسی که حرف‌های تو را نشنیده باشد، از دور به زشتی و عواقب قیامت پی می‌برد.