هوش مصنوعی: تا زمانی که جهانی وجود داشته باشد، تو در دسترس خواهی بود. در این راه، هر سنگ و خار و مانع، همچون نگهبانانی برای تو عمل خواهد کرد.

هوش مصنوعی: چند بار می‌خواهی از ترکیب آبی بی‌نهایت و یک حباب ظاهری صحبت کنی؟ آیا این تاریکی‌ها و محدودیت‌های دید تو را از درک عمق حقیقت بازمی‌دارد؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو به وجود خود می‌لرزی و دچار تغییر می‌شوی، مانند موجی که از دریا برخاسته، بایستی به یاد داشته باشی که ارزش و زیبایی‌ات می‌تواند همچون جواهر در دل شگفتی‌ها باشد.

هوش مصنوعی: چشم بی‌شرم تو نمی‌داند سیر بودن چه معنی دارد و فقط به دنبال خوردن و جمع کردن مانند مگس است.

هوش مصنوعی: وقتی آتش در سنگ شعله‌ور شود، اگر تو بی‌پایه و ضعیف باشی، حتماً به زودی شکست می‌خوری، حتی اگر در مقابل تو چند تکه علف وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگرچه از جای خود بلند شوی و تلاش کنی، باز هم هر چه بیشتر فرو می‌افتی، تا زمانی که از مردم یاری بخواهی و به کمک آن‌ها نیاز داشته باشی.

هوش مصنوعی: آدمی که از حق شرمنده است، نباید از تنهایی خود نالان باشد. زیرا ناکسان چه کسانی هستند که بر تو تأثیر بگذارند؟ آیا واقعا کسی هست که به اندازه تو ارزشمند باشد؟

هوش مصنوعی: از افرادی که در چنگال مشکلات هستند، صیاد خبر می‌گیرد که فکر روزی چه تعداد از این افراد در گوشه قفس به دام افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: خواسته است که مانند زنان باردار، تو را در دل خود پرورش دهد و هر لحظه که چیزی از دنیا برایش آرزو شود، تو را به یاد بیاورد.

هوش مصنوعی: تمام توان و نیرویت را بر روی دل خود بگذار و در این دنیای تاریک، همواره به نفس کشیدن ادامه بده.