هوش مصنوعی: در این بیت به این موضوع اشاره شده است که روزی و ذائقه‌ی هر انسان به مانند تیغی است که به معنای تیزی و دقت، هر گلو (مقصد یا روح) را تحت تاثیر قرار می‌دهد. همچنین هر ظرفی (سبو) که از سنگ خالی است، نشان از خالی بودن و عدم ارزش دارد. در مجموع، این بیانگر آن است که کیفیت و نوع روزی و دانش، تاثیر عمیقی بر روح و وجود انسان دارد.

هوش مصنوعی: شما نمی‌توانید همزمان به دو چیز مختلف توجه کامل داشته باشید و در نتیجه، در هر کدام که تمرکز کنید، آن تبدیل به ابزار و وسیله‌ای برای شما می‌شود.

هوش مصنوعی: این جویبارها در نهایت به دریا می‌پیوندند، و هر ظرفی که در پای خم خمیده قرار بگیرد، می‌شکند.

هوش مصنوعی: هر چقدر هم که تلاش کنی و فشار بیاوری، در نهایت همه چیز به طور طبیعی از بین می‌رود و زیبایی و عطر آن نیز به فنا می‌رود.

هوش مصنوعی: هرچقدر هم که کسانی که به زمین رفته‌اند و از دنیای ما جدا شده‌اند زیاد شوند، آرزوی وجود داشتن و زندگی کردن هرگز کمتر نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر از دریا بدون خواسته و طلب، گوهرهای زیادی جمع آوری کنی، این به خاطر آبرو و اعتبار توست که به دست آمده است.

هوش مصنوعی: ما از پاکیزگی و شستن دست‌هایمان با دنیا آشتی داریم و همیشه به تازگی و طراوت ادامه می‌دهیم؛ این پاکی که داریم، همیشگی و دایمی است.

هوش مصنوعی: هر چقدر که مردم به صحبت‌ها توجهی ندارند، ما از این گفتگو دست برنخواهیم داشت چون می‌دانیم که این صحبت‌ها مهم است.

هوش مصنوعی: ما به این نعمت‌ها و زیبایی‌های فریبنده دنیای زندگی قانع هستیم و دل‌مان که دیگر آرزویی ندارد، برای‌مان کافی است.