هوش مصنوعی: چشم من به زیبایی‌های تو نمی‌رسد و از شور و شوق دریا، در صدف ما جواهری شکل نگرفته است.

هوش مصنوعی: چشمی که آماده شنیدن سخن است، مانند قلمی است که دیگر نتواند قطره‌ای از آب خود را به جوی دیگری بریزد. این یعنی وقتی کسی به خوبی به صحبت‌ها گوش می‌دهد، دیگر نمی‌تواند از آنچه شنیده شده دور شود یا به چیز دیگری فکر کند.

هوش مصنوعی: از لحظه‌ای که لبخند لعل او مانند شکر زیبا شد، در نیشکر به خاطر حس غیرت، شکر از میم نماند.

هوش مصنوعی: از شوق دیدن تو، در میان آتش خودم غوطه‌ور شدم. وقتی که چشمانم را باز کردم، دیگر نتوانستم آنها را ببندم.

هوش مصنوعی: کسی که از خوشی‌ها بی‌بهره مانده و جیبش خالی است، دامنش به رنگ لاله در آمده، زیرا هیچ‌کس درد و رنج عشق تو را بر دلش تحمل نکرده است.

هوش مصنوعی: از زمین عبور کن، زیرا حوادث مانند سیل می‌ریزند. هر کس در اینجا ورود پیدا کند، طاقت و استقامت ندارد.

هوش مصنوعی: هر برگ سبز او، نشان‌دهنده‌ی حسرت و تاسف است، درست مانند نخل پیری که هرگز در دوران شکوفایی خود، باروری نداشته است.

هوش مصنوعی: عزیز من تا زمانی که خود را به خوبی در نظر دیگران معرفی نکرده، به ارزش و مقام واقعی‌اش نرسیده است. او باید همانند جواهر که در گنجینه‌ها نگهداری می‌شود، به ارزشش توجه کند تا مورد احترام و توجه دیگران قرار گیرد.