هوش مصنوعی: آه وگریه‌ای که نتواند غم را از دل دور کند، بی‌فایده است و همانند پرنده‌ای است که بدون نامش پرواز نمی‌کند و نمی‌تواند از جایی برود.

هوش مصنوعی: چون شراب صبحگاهی در رگ‌های میکشان جاری می‌شود، هر کوچه‌ای که وجود دارد، به گونه‌ای است که در آن دویدن و حرکت کردن ممکن است.

هوش مصنوعی: غالباً در زندگی، منابع و نعمت‌ها به صورت محدود و گزینشی به ما می‌رسند و مانند دندان زدن به چیزی است که باید حتماً با دقت و احتیاط انتخاب شود. در واقع، باید با توجه و مراقبت به سراغ نعمت‌هایی برویم که در دسترس ماست، زیرا هر چیزی که در زندگی داریم، به نوعی برگزیده و محدود است.

هوش مصنوعی: از آن لعل زیبایی که شراب از آن می‌چکد، ما باید از خاک و سفال میکده بنوشیم.

هوش مصنوعی: موج شراب به ترمیم دل کمک می‌کند و این رشته امید به سادگی قابل کشیدن است.

هوش مصنوعی: دل را به امید ماندگاری در این دنیا وابسته نکن، زیرا این باغ فریبنده بی‌بال و پر، مانند قطره‌ای شبنم است که لحظه‌ای وجود دارد و سپس ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: انسان نمی‌تواند به سادگی و بی‌خیالی از مشکلات گذر کند، چرا که مانند موجی که از دریا عبور می‌کند، برای رسیدن به عمق دریا و تجربه درد و رنجی، نیازمند فرو رفتن در مسائل و چالش‌هاست.

هوش مصنوعی: نقل و شراب هر دو با هم ترکیب می‌شوند، لعل تو هم شیرین و هم تلخ است.

هوش مصنوعی: عشق به سمت راست حرکت می‌کند و در حقیقت، این مسیر عشق است که به گوش جهان می‌رسد و مانند دایره‌ای از حسرت و آه به گوش می‌خورد.

هوش مصنوعی: هرچند عشق قابل آموزش نیست و نیازی به یادگیری ندارد، اما هر روز می‌توان از صائب یک یا دو شعر زیبا شنید.