حافظ هم دارد که
حدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو
که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را
یکی دیگر از اشعار ضد حکمت و فلسفه البته به معنای مباحث بی نتیجه و کم فایده و الا شعرا و بزرگان ما مخالف تعقل و خرد ورزی نبوده اند و جای جای اشعارشان ترغیب به دانش و خرد است

یک عمر می توان سخن از زلف یار گفت ...
حافظ هم می گه :
یک قصه بیش نیت غم عشق وین عجب
کز هر زبان که می شنوم نا مکرر است