غزل شمارهٔ ۱۹۷۸
خال تو ریشه در شکرستان دوانده است
از خط سبز، شهپر طوطی رسانده است
جز خط دل سیه که مبیناد روز خوش
بر شمع آفتاب که دامن فشانده است؟
مجنون من ز کندن جان در طریق عشق
فرهاد را به کوه مکرر جهانده است
تا قامت بلند تو در جلوه آمده است
از رعشه سرو فاختگان را پرانده است
موج سراب می شمرد سلسبیل را
هر کس ز خط سبز تو چشمی چرانده است
با قامت تو سبزه خوابیده است سرو
با چهره تو لاله چراغ نشانده است
دستی است شاخ گل که به مستی نگار من
صائب ز روی ناز به گلشن فشانده است
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خال تو ریشه در شکرستان دوانده است
از خط سبز، شهپر طوطی رسانده است
هوش مصنوعی: خال تو به قدری زیبا و جذاب است که مانند یک ریشه در باغ شیرین شکرستان نفوذ کرده و از آنجا به رنگ سبز، زیبایی مانند پر طوطی به وجود آورده است.
جز خط دل سیه که مبیناد روز خوش
بر شمع آفتاب که دامن فشانده است؟
هوش مصنوعی: تنها اثر دل تیره را نمیتوان دید؛ آیا روز خوب را بر شمع آفتاب که دامنش را افشانده است، میتوان مشاهده کرد؟
مجنون من ز کندن جان در طریق عشق
فرهاد را به کوه مکرر جهانده است
هوش مصنوعی: مجنون من به خاطر عشق و دلدادگی، مانند فرهاد که برای محبوبش کوه را میشکافت، جان خود را آماده فدا کردن کرده است. این نشان از عمق عشق و فدای او دارد.
تا قامت بلند تو در جلوه آمده است
از رعشه سرو فاختگان را پرانده است
هوش مصنوعی: وقتی قامت بلند تو به خوبی نمایان شده، پرندگان از ترس و هیجان به پرواز درآمدهاند.
موج سراب می شمرد سلسبیل را
هر کس ز خط سبز تو چشمی چرانده است
هوش مصنوعی: هر کسی که از خط سبز تو چشم میدزدد، موج سراب را به حساب سلسبیل میگذارد.
با قامت تو سبزه خوابیده است سرو
با چهره تو لاله چراغ نشانده است
هوش مصنوعی: قامت زیبا و جذاب تو باعث شده که چمنها مانند سبزههای خوابیده به نظر برسند و چهرهی دلربای تو همانند لالهای است که درخشش و روشنایی خاصی را به فضا بخشیده است.
دستی است شاخ گل که به مستی نگار من
صائب ز روی ناز به گلشن فشانده است
هوش مصنوعی: دست زیبای محبوب من همچون شاخه گلی است که با حالت شاد و سرمستی، زیباییاش را با ناز و لذت به باغ منتقل کرده است.

صائب