هوش مصنوعی: از غبار و آلودگی زندگی، وجودم رنگ و حالی متفاوت پیدا کرده است و زخم‌ها و خستگی‌های بدنم به وضوح آشکار شده است.

هوش مصنوعی: حال و روز دل را از تیر و درد او نپرس، چرا که فقط تکه‌هایی از استخوان باقی مانده و قلبی که می‌تواند پرواز کند، به قفسی تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: می‌داند که چه اندازه از دست دادن مقام و منزلت برایم سخت بوده است، همچنان که آن کسی که دامنش پر از گل بوده، احساس می‌کند که چه چیزی را از دست داده است.

هوش مصنوعی: یک ناله‌ی عمیق و پر از درد به مراتب بهتر از عبادت کردن در دنیا و آخرت است. حالا این شیرینی زندگی را چطور می‌توانم تحمل کنم در حالی که وظیفه‌ام را به عنوان نماز گزاری ترک کرده‌ام؟

هوش مصنوعی: شما در حال هدایت کشتی هستید و هر بخشی از آن به یک زیارتگاه شگفت‌انگیز تبدیل شده است، به طوری که همه ناخدایان برای شما احترام قائل هستند.