هوش مصنوعی: زرق و برق و زیبایی‌هایی که در مخاطب ایجاد می‌شود، فقط فریب دل‌های ساده‌لوح است و عمق واقعی در داشتن جوهر و اصل وجود انسان‌هاست که بیش از هر چیز به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر دل انسان‌ها از شادی و زیبایی باز شود، مانند باغ و بهار خواهد بود. ما نیز دل و دستان‌مان را برای شادی و خوشی باز کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: از غبار یتیمی و تنهایی، ارزش و زیبایی بیشتری به وجود می‌آید؛ همان‌طور که گوهرهایی که از صدف‌های تمیز به دست می‌آیند، ارزشمندتر و زیباتر هستند.

هوش مصنوعی: هر کسی که مجبور شده است با سختی‌ها و مشکلات زندگی دست و پنجه نرم کند، به مانند مسافری است که سرش را به دامن مقصد سپرده و آرامش می‌یابد.

هوش مصنوعی: آن نشانه زیبایی که زیر لب او قرار دارد، از داغ آبی که متعلق به خضر است، سیاه شده و این نشان دهنده‌ی تأثیرات عمیق و شگفت‌انگیز بر روی زیبایی اوست.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که با شدت و سرعت حرکت می‌کند و در عین حال حس ایستایی دارد، تیغ برق است که به مانند یک لنگر می‌تواند در دل دریا قرار بگیرد. هیچ آبی به تندی آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: صائب همیشه در حال ناامیدی و اندوه است و زندگی‌اش پر از نوشیدنی است. هر کسی که همچون حباب به شراب علاقه‌مند است، مشابه اوست.