هوش مصنوعی: باغ و بهار و زیبایی‌های طبیعی برای من دل‌انگیز و شگفت‌انگیز است، اما این زیبایی‌ها درون من آتش عشق و احساسات را شعله‌ور می‌کنند. ساقی، نوازنده و شراب ناب همگی به این آتش و حرارت درون می‌افزایند.

هوش مصنوعی: من بلبل نیستم که شعله‌ور شوم و آتش به گل‌ها بیفکنم، بلکه مانند پروانه‌ای هستم که در آتش می‌سوزد. شراب و کباب من چیزی جز آتش نیست.

هوش مصنوعی: عشق در وجود من مانند یک شورش و تغییر نیست، بلکه مجموعه‌ای از صلح و جدال، مهربانی و خشم است که در درونم به مانند یک آتش می‌سوزد.

هوش مصنوعی: تا وقتی که دل من داغ و سوزان نیست، نمی‌خواهم از خودم بی‌خود شوم؛ چون اشک شمع که بر اثر حرارت ذوب می‌شود. دنیا برای من مثل آب است، اما درونم آتش است.

هوش مصنوعی: در درون من احساسی شدید و تند موج می‌زند، احساسی که سردی ندارد و نمی‌تواند آرام باشد. من به مانند دریایی از آتش هستم، و در این میان، باران یا ابرهایم نیز از آتش و احساسات سوزان پر شده‌اند.

هوش مصنوعی: پرده راز من به اندازه‌ای آشکار است که خود راز عشق من، دلی پر از سوز و آتش برایم به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: طوطی ای که می‌تواند از من سخن بگوید، به شوق بیاور یاقوت تا آن را به شکل لیوان درآورم، زیرا نوشیدنی من همچون آتش شعله‌ور است.

هوش مصنوعی: من مانند سمندری هستم که هر جا آتش کباب وجود دارد، در آنجا حضور دارم و به نوعی کباب من، همان آتش است که من را فرا می‌خواند.

هوش مصنوعی: به من نزدیک نشوید، زیرا اشک های من از درد یتیمان است و عرق روی من از شرم است؛ چرا که احساسات و وضعیت من مانند آتش سوزان است.

هوش مصنوعی: بلبلان با اشک‌هایشان به گل من زندگی داده‌اند، اما تو نگذار که از خون من بگذری؛ زیرا عطر گلاب من، در حقیقت آتشین و دردناک است.

هوش مصنوعی: من مانند سمندری دیوانه هستم که از دود خود، زنجیرهای آتشین به وجود می‌آورم.