هوش مصنوعی: صبحی که انتظار داشتم به پایان رسیده و حالا تنها نفس سرد و ناامیدی‌ام باقی مانده است. دیگر چشم امید به روزن زندگی نمی‌دوزم، چرا که غم و اندوه بر من چیره شده و کافی است.

هوش مصنوعی: دست من به گرد و غبار دامن افراد پاک نمی‌رسد و بوی خوشی که از یوسف ناشی می‌شود، برای من کافی است.

هوش مصنوعی: با وزیدن باد و گذر زمان، حال و هوای من تغییر می‌کند و حسرت روزهای بهتر به دلم می‌نشیند. برگ‌های خزان، یادآور آن روزها هستند و من دیگر به چیزهای بهتر نیازی ندارم.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به یک شخص خاص است که به خاطر خاص بودنش مورد تحسین قرار گرفته و از او به عنوان یک نمک‌چش نام برده می‌شود. او با لبانی شاداب و خندان به دنیا آمده است و شاعر احساس می‌کند که برای بیان زیبایی یا ویژگی‌های او، تنها یک جمله کافی است.

هوش مصنوعی: از میان میوه‌هایی که promise به بهشت داده‌اند، همین الآن عطر خوش سیب زیر چانه‌ام کافی است.

هوش مصنوعی: سوختن مانند پروانه به خاطر بی‌رحمی است، زیرا کسی که در این جمع فقط به مهمانی گرم روی آورد، کافی است.

هوش مصنوعی: به خاطر کارهای دردناک تو، عشق به بدنامی افتاد. ای کوه‌کن، دیگر بس است، نقشی جدید بر آب بزن.

هوش مصنوعی: من به حمایت هیچ کس نیاز ندارم؛ دعا و ایمان من به اندازه کافی قوی است و می‌تواند از من در برابر مشکلات محافظت کند.

هوش مصنوعی: بلبلان هرچند صدا دارند و آواز می‌خوانند، ولی من نیازی به صدای بلند ندارم و فقط کلامی که از من جاری می‌شود، برایم کافی است.