هوش مصنوعی: یک تکه از خاکی که از کوی تو به دست آمده برای من کافی است، زیرا همین اندازه برای آرامش من کافی است.

هوش مصنوعی: عشاق نیازی به زنجیر و بند سنگین ندارند، بلکه اینکه عشق آنها به طرف مقابل به‌قدری قوی است که مانند زنجیری پایشان را محکم نگه‌می‌دارد، کفایت می‌کند. عشق و علاقه به معشوق، خود به تنهایی آن‌ها را به هم متصل می‌کند.

هوش مصنوعی: به مانند شمعی که در هنگام گریه در نور گرم و لطیف دستش حلقه می‌زند، این تیغ تیز و درخشان برای من کافی است که به کمرم برگردد.

هوش مصنوعی: چرا از مشکلات زندگی شکایت می‌کنی؟ آزاد شدن از قید و بند، حتی اگر با آسیب دیدن بال و پر همراه باشد، کافی است.

هوش مصنوعی: در جایی که خطر و مشکل وجود دارد، قرار نیست همیشه دفاع کنیم؛ گاهی باید با زیبایی و آرامش به استقبال شرایط برویم، مانند گلی که به جای سپر، خود را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: برای روشن کردن چهره امید، فقط یک قطره اشک گرم در صبح هنگام کافی است.

هوش مصنوعی: سفینه‌ای که به سنگ خورده، دیگر امیدی به بازگشت ندارد؛ مواجهه با خطر کافی است تا ناامید شود.

هوش مصنوعی: خواب نگرفتن و بی‌خوابی، ناشی از ترس چشمان توست و در حقیقت، بهره واقعی تو از این سفر، همین بی‌خوابی است.

هوش مصنوعی: از زیبایی و سحر زلف معشوق و کلام او نکته‌ای بیان کن؛ زیرا برای یادگیری، گفتار طولانی و بی‌مورد لازم نیست.

هوش مصنوعی: اگر نام و ویژگی خاصی وجود داشته باشد، این کافی است که نتیجه‌اش از تو تأثیری به جا نگذارد.

هوش مصنوعی: سرم را بر روی خاک و ظرف شکستگی گذاشته‌ام؛ همین که دست خودم را زیر سرم بگذارم، برای من کافی است.

هوش مصنوعی: از یک حقیقت، هر فردی می‌تواند به درستی و روشنی خود را بشناساند. مانند اینکه از یک صدف، فقط یک مروارید برای نشان دادن زیبایی و ارزش آن کافی است.

هوش مصنوعی: من نیازی به سرمه و زیبایی ظاهری ندارم، فقط کافی است که آن خط زیبا و مشکی را در ذهنم داشته باشم.