هوش مصنوعی: یک فرد دیوانه که سکوت کرده، از نظر اهمیت و حالت به یک فرد عاقل شباهت دارد، همان‌طور که دریا وقتی آرام و در ساحل قرار دارد، به خودی خود حاکم و باارزش است.

هوش مصنوعی: گردی که از قدم‌های عاشقان برمی‌خیزد، به اندازه سرمه‌ای است که بر چشم می‌نشیند و می‌تواند منزل و مقصدشان را مشخص کند. یعنی عشق و تلاش عاشقان، نشانه‌ای از مسیر و نتیجه‌ای است که در پیش دارند.

هوش مصنوعی: چهره ما در فضای عشق مانند جواهری درخشان است و این یتیمی که به ساحل نزدیک شده، نشانه‌ای از تنهایی و جدایی است.

هوش مصنوعی: در کنار هم بودن و جدایی، دل‌های داغ‌دیده برای شمع می‌گریند؛ زیرا خلوت و مهمانی، هر دو برای آنها یکسان است.

هوش مصنوعی: رحم بر کسی که از خود دور است، زیرا این محدودیت همچون زنجیرهایی به اندازه هزاران زنجیر بر او فشار می‌آورد.

هوش مصنوعی: من ناراحت نیستم که قلبم را از دست داده‌ام، زیرا محبت و دلجویی معشوق به اندازه‌ی صد دل ارزش دارد.

هوش مصنوعی: در زیر درختان سدره و طوبی، آرامگاه او قرار دارد و هر کسی که به دست قاتل کشته شده باشد، در آنجا دفن است.

هوش مصنوعی: تو از شوق و خوشحالی به رقص درآمده‌ای، اما غافل هستی که این رقص شبیه به تپش قلب یک موجود زخمی و در حال مرگ است.

هوش مصنوعی: درک و فهم عشق بالاتر از دانش و آگاهی است؛ در اینجا، درک یکسانی بین عالم و جاهل وجود دارد.

هوش مصنوعی: دست از خواسته خود برندار، زیرا مسیر عشق به گونه‌ای است که کسی که متوقف می‌شود، به مقصد نزدیک‌تر است.

هوش مصنوعی: در نهایت، هر چشمی که دلش روشن باشد، به وصال عشق و محبت مانند پروانه به شمع نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: در کشوری که عشق ارزشمند و گرانبهاست، در واقع دل‌هایی که خالی از عشق‌اند و در درد و رنج به سر می‌برند، به همان اندازه مهم و ارزشمند به حساب می‌آیند.

هوش مصنوعی: دل خود را با دیدن اشک‌هایت آرام کن، زیرا یک قطره اشک داغ ارزشش به اندازه صد دل غم‌زده است.