هوش مصنوعی: در میان دریا، کسی که در کناره است، همچنان از آرامش و امنیت برخوردار است، همان‌طور که یک یتیم در صدف، به نوعی حفاظت و محبت دست می‌یابد.

هوش مصنوعی: وقتی که کنترل و پیگیری امور را به دست خداوند سپرده‌ام، همیشه کارهایم در پیچیدگی و مشکلاتی قرار دارد که به خاطر استخاره‌ها به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: از زاهدان خشک و بی‌روح نباید درباره ارزش‌های درونی و واقعی پرسید، چراکه درختان خار و خس تنها در کنار آب‌ها و محیط‌های مناسب رشد می‌کنند.

هوش مصنوعی: افراد نادان به تدبیر و درایت بزرگ‌ترها افتخار می‌کنند، غافل از اینکه حتی آن بزرگ‌ترها نیز خودشان در موقعیت‌های دشوار مشابهی قرار دارند و ممکن است در واقع هیچ تسلطی بر اوضاع نداشته باشند.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که مانند آب زلال و پاک درون صدف، تو هم باید از چیزهای بی‌ارزش و بی‌فایده دوری کنی. به عبارت دیگر، نیازی نیست به زیورآلات و ظواهر بی‌معنا اهمیت بدهی، بلکه باید به درون و معنای واقعی خود توجه کنی.

هوش مصنوعی: زاهد مادی و بی‌خبر از عشق، از اسرار عشق چیزی نمی‌داند. او حتی از نشانه‌های عشق و زیبایی، مانند ابروهای معشوق که به نوعی نماد قبله است، اطلاعی ندارد و نمی‌تواند از آن اشاره‌ها بهره‌برداری کند.

هوش مصنوعی: از ما انتظار صبر نداشته باش، زیرا کنترل شکیبایی ما از دست رفته و نمی‌توانیم به آسانی به نظاره‌ها توجه کنیم.

هوش مصنوعی: مور اگرچه ضعیف است و در کنار زمین قرار دارد، اما از نظر خاکساری و احترام، در مقایسه با سوارکاران دارای ارزش و مقام بالاتری است.

هوش مصنوعی: میخانه به روی زاهدان بی‌روح بسته مانده و به نظر می‌رسد که رحمت الهی از این تکه چوب‌ها به ما می‌رسد.

هوش مصنوعی: گریه نتوانست در ذهن من تصویر آرزوی دست نایافتنی‌ای را ایجاد کند، چرا که صبح، بدون آلودگی و اشک ستاره‌ها، بسیار پاک و زلال است.

هوش مصنوعی: صائب از درد و رنج خود شکایت نمی‌کند و باغ و بهار در حسرت جانان برایش آتش به جانش می‌زند.