هوش مصنوعی: من به سیل سبکسیر حسودی می‌کنم؛ زیرا غیر از جستجوی حقیقت و صداقت، راهبری نخواسته است.

هوش مصنوعی: آرزو و تلاش آن کسی که نیازمند و بی‌چیز است، تنها در پی یک چیز مهم و اساسی بوده و به دنبال چیز دیگری نیست.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که در این دنیای خاکی، فقط از دل گشاده و ظرفیت خود می‌خواهد و جز آن، هیچ چیزی را از دیگران نمی‌طلبد.

هوش مصنوعی: کسی که فقط به فکر خود باشد و نفعی برای دیگران نبیند، نمی‌تواند از دنیا بهره‌مند شود. زیرا سود سفر و تلاش او در نهایت برای دیگران خواهد بود، نه فقط برای خودش.

هوش مصنوعی: به دنبال سود و فایده از کسانی که به عشق و هنر مشغولند نباش، چرا که هیچ کس از نی که ترانه‌ی شیرین می‌زند چیزی نخواسته است.

هوش مصنوعی: در این بیت به این نکته اشاره شده که سختی‌ها و مشکلات زندگی نمی‌توانند قلب نیکوکاران را به سختی و خشونت وادار کنند. همچنین بیان می‌شود که هیچ انسانی نمی‌تواند از دیگری خواسته‌ای داشته باشد که بر اساس طبیعتش درست نیست. به طور کلی، این شعر به تعهد و صداقت دل‌های خوب می‌پردازد.

هوش مصنوعی: از ما خواسته می‌شود که مانند سرو، با دعا و درخواست از خدا راضی باشیم، چون هیچ‌کس از بین مردم آزاده به خاطر خودخواهی و خواسته‌های شخصی‌اش بلند نشده است.

هوش مصنوعی: به اندازه کافی از زیبایی‌ها و لذایذ دنیا بهره‌مند شده‌ایم و هیچ کس به دنبال شیرینی و خوشی از جای دیگری نیست.

هوش مصنوعی: سرزندگی و شادابی روی زمین زیر آسمان از آنِ کسی است که تمایلی به قدرت و مقام ندارد.

هوش مصنوعی: شجاعت واقعی متعلق به کسی است که در برابر مشکلات و سختی‌ها هیچ گونه تدبیری برای دفاع از خود ندارد و با روحیه‌ای پذیرای چالش‌ها به جلو می‌رود.

هوش مصنوعی: کسی که در دل سحر و ناز و تنهایی، تو را نمی‌خواهد، هیچ‌گاه از زندگی‌اش بهره‌ای نبرده است.

هوش مصنوعی: به دنبال زیبایی و عشق می‌روم و اگر برای این کار جانم را هم بدهم، بی‌پروا عمل می‌کنم؛ زیرا هیچ‌کس برای گرفتن انتقام از درد و رنجی که کشیده، از دیگران چیزی نخواسته است.