هوش مصنوعی: نجابت و شخصیت واقعی انسان‌ها چیزی است که ذاتاً با آنها همراه است و ارزشمند است. بزرگوارانی که بزرگیشان به خاطر ویژگی‌های ظاهری و عارضی است، ارزش واقعی کمتری دارند و به نوعی به مانند بیماری هستند که موقتی و زودگذرند.

هوش مصنوعی: چهره زیبای تو با آن خطوط مشکی، نشانه‌ای از خطر است؛ زیرا صفحه‌ی خوش‌نوشت به سرعت تاریک می‌شود.

هوش مصنوعی: در این بیت، به تضاد میان زهد و لذت‌جویی اشاره می‌شود. زاهدانی که به زندگی پرهیزکارانه علاقه دارند، ممکن است به بط شرابی که به خون او تشنه‌اند اشاره کنند، به طوری که در مقابل، باده‌پرستان مانند کبوتران حرم به دنبال لذت‌های دنیا هستند. این تصویر نشان‌دهنده دو رویکرد متفاوت به زندگی و تفریح است.

هوش مصنوعی: از ما پشت وانی نه، ای دشمن، دلیر نشو، زیرا شمشیر ناتوانی، دل را از دست داده‌ها دو نفس بیشتر نیست.

هوش مصنوعی: از بارهای سنگین بر دوش من، مانند کوه سنگینی می‌کند. هر که کم‌حال باشد، افکار محتسب بر او سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کس که از کارهای ناپسند دوری کند و به خوبی‌ها بپردازد، در این روزگار، دلش مانند قلمی که به دو نیم تقسیم شده، دوگونگی و تردید را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: دلیل امنیت و سلامت سرزمین وجود تو نیست، صائب، همین کافی است که حضورت در دنیای عدم نشان‌دهنده تمامیت وجود توست.