هوش مصنوعی: روح من چون آب، از ماندن بی‌حرکت می‌شود و نمی‌توانم با نوشیدن آب زندگی، از خضر، حیات مجددی بیابم.

هوش مصنوعی: چون به شدت از زندگی ناامید هستم، مانند کتان که در برابر نور ماه سوزانده می‌شود، می‌توانند وجودم را بسوزانند.

هوش مصنوعی: من دشمنانم را با تزویر و بی‌توجهی خودانه برخورد می‌کنم، زیرا آنها از دیدن ضعف و ناتوانی من بهره می‌برند و من باید به خوبی خودم را پنهان کنم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به contrast بین درد و زندگی اشاره دارد. او می‌گوید که بی‌صدا بودن در شرایط سوگواری، از آب زنده کننده بهتر است و دل او از آنچه که سبب ناراحتی‌اش می‌شود، تیره و تار نخواهد شد اگر که دیگری در مقابلش، از او دوری کند یا او را رها کند. به این ترتیب، شاعر احساس می‌کند که غم و اندوهی که در دل دارد، نمی‌تواند او را تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: هرچند که آسمان برای خورشید من تنگی می‌آورد، اما از صفای روح من می‌توانم خود را در یک ذره جا بدهم.

هوش مصنوعی: مشروب من را در خوشی و زیبایی دل می‌سوزاند، هر نسیمی می‌تواند مرا به هر طرف بکشاند و تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: کوه صبر من مانند لنگری در دریای امکانات است و وقتی که من به شور و هیجان می‌افتم، این شور باعث می‌شود که جهانی پر از انرژی و تحریک ایجاد شود.

هوش مصنوعی: وقتی که زمین آرامش جهان به من پیوسته، کوه‌ها را بی‌سنگ می‌کند و من را به لرزه درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: نیکی و خوشی که از وجود من ناشی می‌شود، همان‌طور که در صبح عید همه‌جا پر از شادی و خوشحالی می‌شود، باعث خوشبختی دیگران نیز می‌گردد.

هوش مصنوعی: اگرچه به خاطر دلمشکلات مانند چراغی خاموش شده‌ام، اما یک نگاه گرم می‌تواند دوباره مرا زنده کند.

هوش مصنوعی: نوری که از خورشید می‌تابد، مانند خود خورشید همیشه پایدار است و نمی‌توان آن را خاموش کرد. این نور علم و دانش است که نمی‌توان آن را از بین برد.

هوش مصنوعی: من به کسی کمک می‌کنم که دست من را بگیرد، زیرا او با وجود اینکه به صورت پنهانی دعا می‌کند، تأثیر آن را در زندگی‌اش می‌بیند.

هوش مصنوعی: موهای مشکین را نمی‌شود با گره‌ای از نافه بست. عشق من به گونه‌ای است که بی‌پرده و واضح، مرا به نمایش می‌گذارد و نمی‌توانم آن را پنهان کنم.

هوش مصنوعی: هیچ تهیدستی نمی‌تواند جنبه‌های گرانبها و ارزشمند ماه کنعان را در یک ترازو بسنجد؛ زیرا ارزش وجودی و ماندن من به حدی زیاد است که قابل سنجش نیست.

هوش مصنوعی: ای کسی که مانند سنگ فلاخن از من فاصله می‌گیری، خوب نیست که دور سر من نگردی و با من رفتار بی‌مروتی کنی.

هوش مصنوعی: آنچه من به دست آورده‌ام تنها در کنار از دست دادن به دست آمده است. صائب، من در اینجا به پخش دانه‌ها اشاره می‌کنم.