هوش مصنوعی: من تنها با دیدن خط یار از دور هم سیراب می‌شوم، زیرا همان‌قدر که عطر و بوی بهار برای من کافی است، همین دیدن را هم کافی می‌دانم.

هوش مصنوعی: زیبایی دلیل نارضایتی و خشم نیست؛ عاشق کسی است که حتی با سودای عشق، آماده است تا پای یار را بوسه زند و زیبایی او را به بهایی از خون نمی‌سنجد.

هوش مصنوعی: من به زیبایی و ناز عشق نمی‌نگرم، بلکه از عشق خود لذتی می‌برم که برایم کافی است.

هوش مصنوعی: من از تندی و شتاب زندگی چیزی نمی‌خواهم، چرا که تواضع و فروتنی من همانند دیواری دور من را محافظت می‌کند.

هوش مصنوعی: محبوب من نباید به کلبه‌ام پا بگذارد، زیرا از انتظار دیدارش و وعده‌ای که داده است، خوشحالی زیادی دارم و همین برایم کافی است.

هوش مصنوعی: در این دشت وسیع شکارهای زیادی وجود دارد، اما برای من یادگیری از تجربیات و عبرت‌های زندگی کافی است.

هوش مصنوعی: برای تحت تاثیر قرار دادن و به هم ریختن پایه‌های صبر و استقامت، همین زلف‌های بلند و مجعد کافی است.

هوش مصنوعی: پرچم اراده و همت قوی از آسمان‌ها گذشت، برای شکستن این دل، یک سوار کافی است.

هوش مصنوعی: در این دنیا، من که بدشانس هستم، مانند نشانه‌ای از غم و درد، تنها با زخم‌های عمیق خود بسنده کرده‌ام.