هوش مصنوعی: در این دو هفته که زاینده رود پرآب است، پلی در طرف دیگر آب وجود دارد که افراد هشیار می‌توانند از آن عبور کنند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از زیبایی‌های گلزار لذت ببرم، در حالی که بوی گل به خاطر حساسیت‌های من به سختی به مشام می‌رسد؟

هوش مصنوعی: دل آسوده و آرام بود تا زمانی که نفس چمن به آرامی و منظم در آمد، اما حالا که نسیم به آنجا رسیده، به نظر می‌رسد که حالش خوب نیست.

هوش مصنوعی: عرق از چهره‌ی تو به قدری داغ و سوزان است که زیر پا آتش‌زا می‌شود. تعجبی ندارد اگر مانند اشک، در حرکت و جریان باشد.

هوش مصنوعی: هوس تو مانند خارهایی است که دامنم را گرفته و اگر این هوس نبود، دشت عشق خالی و بدون پیچ و خم و خارها بود.

هوش مصنوعی: رسیدن به وصال محبوبی مانند دلبر کنعان کار ساده‌ای نیست؛ زیرا ارزش این سفر از نگاه به او همچون ارزش یک پارچه بسیار گرانبهاست.

هوش مصنوعی: من از درد خودم هیچ خبری ندارم، تنها می‌دانم که هر چیزی جز دل خودم که بر می‌خورم برایم ضرر دارد.

هوش مصنوعی: دنیا مانند مجلسی از مست‌ها شده که در آن هیچ کس به خود نمی‌آید و در عذاب و رنج است، مگر آن کسی که هوشیار و آگاه باشد.

هوش مصنوعی: در جمعی که وارد شدی، با دوستانت رابطه‌ای خوب برقرار کن، زیرا در جمع کردن افراد برای نماز جماعت نباید شتاب کرد و نباید بی‌کار و بی‌حس بود.

هوش مصنوعی: به خودت فریب نده و به وعده‌های مسیحا اعتماد نکن، چون درمانی که او پیشنهاد می‌دهد، تنها چشم دلِ بیمار را فریب می‌دهد.

هوش مصنوعی: عاشق تنها به جاهای مقدس یا بتکده‌ها نگاه نمی‌کند؛ او مانند کودکی است که وقتی به خانه بیفتد، دیگر از آن خانه خوشش نمی‌آید و بی‌خیال آن می‌شود.

هوش مصنوعی: صائب با طبع نو و تازگی که دارد، احساس می‌کند که افسردگی نمی‌تواند به او نزدیک شود؛ زیرا در فصل بهار و پاییز، نوشته‌هایش پر از زیبایی و ارزش است.