هوش مصنوعی: شمعی که سبز است و به خوش‌حالی می‌سوزد، از زیبایی و طراوتی نشأت می‌گیرد که دائماً با پروانه‌ها در ارتباط است و از آن‌ها الهام می‌گیرد.

هوش مصنوعی: آهوان مجنون، که در عشق گرفتار شده‌اند، به هر سمت که بروند، تحت تأثیر نگاه و جذبه عشق قرار دارند و برایشان عشق مرکز زندگی‌شان شده است.

هوش مصنوعی: چرا کسی که به دنبال زندگی واقعی و حقیقت است، از پذیرش خطر و فداکاری نمی‌ترسد و به طور کامل به آرمان‌های خود نمی‌رسد؟

هوش مصنوعی: خود را از غرور و خودبینی پاک کن، زیرا چشمی که به زیبایی‌های خود می‌نگرد، از بهشتی که در آینه است، خوشحال است.

هوش مصنوعی: با یک اشاره از ابروی محبوب، قفل دل عاشق که مدتا بسته بوده، باز می‌شود.

هوش مصنوعی: دل خود را به چیزهای بی‌ارزش و کم‌عزت نزن، زیرا مانند برگ‌های پاییزی، به راحتی از هم جدا می‌شوند و نمی‌توان به آن‌ها اعتماد کرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که روزی از خدا نصیب تو می‌شود، به رضایت خاطر با دل خود بساز، چرا که نان خلق، به سختی و با مشقت به دست می‌آید و از سوگندهای محکم‌تر است.

هوش مصنوعی: لبخند نزن، مانند کسانی که خالی از دانش و فکر هستند؛ چرا که دهن پسته از شیرینی پر است، اما در حقیقت پر از خون است.

هوش مصنوعی: به هیچ کس نگو که حرفی برای گفتن داری، زیرا مردم همه چیز را می‌دانند و آگاهی آنها به اندازه‌ای عمیق است که از کوه الوند نیز فراتر می‌رود.

هوش مصنوعی: دل ما به آسانی شکسته می‌شود، همان‌طور که شکستن قند برای بچه‌ها لذت‌بخش است. بی‌رحمی برخی افراد در این روند به قدری است که به نظر می‌رسد برای آن‌ها هیچ اهمیتی ندارد.