هوش مصنوعی: زندگی ما مانند باغی سرسبز و پر از شادابی است که ریشه‌اش در وجود و روح ماست. این زندگی همچون خضر، که نماد زنده بودن و زندگی مستمر است، بر پایه آب و زندگی استوار است.

هوش مصنوعی: خانه ما در مسیر سیلاب قرار دارد و زندگی خضر هم بر روی آب بنا شده است.

هوش مصنوعی: حالت چشمانش مانند ناخن‌هایی است که در آن جا مانده‌اند. قد او به قدری خمیده است که وقتی دامانش را می‌کشد، مرگ به او نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: هرچند که موهایت سفید شده، اما صبح آگاهی و روشنایی، برای چشمان لطیف و بی‌درد تو همچنان تازگی دارد و مانند پرده‌ای از خواب است.

هوش مصنوعی: کجا می‌توان غم برهنه شدن را احساس کرد، وقتی که کسی با لباس‌های زرق و برق دار خود را آراسته است و تا گردن در خز و پوست‌های زیبا فرو رفته است؟

هوش مصنوعی: آسمان در چرخش خود برای دوستان صادق هیچ کار بیهوده‌ای نکرده است. نهنگ (ماهی بزرگی) چرا باید نگران دام و چاله‌های گرداب باشد؟

هوش مصنوعی: عاشق از هیجان روز قیامت ترسی ندارد و با چشمان حیران خود، در عشق ماه روشن غرق شده است.

هوش مصنوعی: من به شگفتی به چهره‌ی زیبا و لب‌های خوش رنگ او نگاه می‌کنم، که حتی با قطره قطره جاری شدن مداوم، همیشه شاداب و سرزنده باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: غواصی که در تلاش است تا مرواریدی نادر را در صدف پیدا کند، باید از دریا خارج شود و در جستجوی آن باشد. او تنها زمانی می‌تواند به گوهری باارزش دست یابد که به سختی تلاش کند و به دنبال آن برود.

هوش مصنوعی: چرا عاشقان از صدای ناله‌های همدیگر بی‌خبرند؟ مگر شبنم بر گل‌های زیبا وجود ندارد؟

هوش مصنوعی: دل نمی‌تواند همیشه از خداوند غافل باشد؛ در دل همواره توجه به جایگاه معنوی و ارزش‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: دهانت را به محراب نبر، زیرا مانند صدفی در این زمان هستی که جواهرشناس بسیار کم پیدا است. یعنی در این دوران، ارزش‌ها و زیبایی‌ها کمتر شناخته می‌شوند، پس بهتر است که رازهای خود را فاش نکنی.