هوش مصنوعی: چه کسی باعث شد تا این لبخند، آتش درونم را شعله‌ور کند؟ که این شور و هیجان، دل و جانم را به هم بریزد؟

هوش مصنوعی: من همچون تیر مستقیم و دور از انحرافات بودم، اما چرا آسمان مرا همچون کمان در چالش افکند؟

هوش مصنوعی: او نمی‌دانست که آتش من، برای بقا و زندگی‌ام ضروری است؛ مثل کسی که به سمندر شبیه است و در آتش زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، روزی به من نوشیدنی بده که در بهشت واقعی‌ات احساس بی‌خودی و شگفتی‌کننده‌ای پیدا کنم و تا جهانی خوشایند بر من نثار کند.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که شخصی به دلیل هدیه‌ای که به کسی داده، خود را مستحق قهر و دوری آن یار می‌داند. او از خود می‌پرسد که چه اتفاقی افتاده که از لطف و محبت یار دور افتاده است و مورد بی‌محبتی قرار گرفته.

هوش مصنوعی: پروانه‌ای از اشک‌های من، شمع را به سوی آب برد و سپس مرا در آتش دریا انداخت.

هوش مصنوعی: وقتی که قلبم را به دام آن زلف دلربا سپردم، از قید و بند غم رها شدم.