هوش مصنوعی: هر کسی که به دنیا آمد، در ابتدا به چیزی یا کسی چنگ زد و بعد از مدتی، چه بسا روی زمین چندین بار جنب و جوش کرد و در نهایت، از این دنیا رفت.

هوش مصنوعی: این کار دشواری است که از پس وظایف و رسوم برآمدن. به همین دلیل، مجنون به بیابان رفت و دور شد.

هوش مصنوعی: زمانی مناسب است که در این مسیر، درد و رنج از دل رخت بربندد و دل مانند آبله بر خار مغیلان آسیب نبیند و از آن رنج خالی شود.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر گذشتن جوانی‌ام آکنده از حسرت است. آه، از این صاعقه که ناگهان نیستان را آتش زد و رفت.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند شبنم، پاک و بی‌بدل باشد، از آلودگی‌ها رها شده و در نور گرم خورشید غوطه‌ور شده و به سوی نور می‌رود.

هوش مصنوعی: دل من از حسادت اقبال مثل حباب آب شد، چون به سرعت و به یک چشم به هم زدن، غوطه‌وری در عمان را تجربه کرد و رفت.

هوش مصنوعی: ناراحتی ما باعث نشد که کسی به ما توجه کند و زخم‌های ما با بی‌توجهی به مثابه تیغی به زخم‌های نمکین دلالت کرد و از کنار ما رفت.

هوش مصنوعی: هر کسی که لحظه‌ای از زیبایی و سحر چشمان تو بهره‌مند شد، ناگهان غبار غم و اندوه بر چشمانش نشسته و از عشق تو دور شده است.

هوش مصنوعی: بلبل زیبا با صدای دل‌نوازش به گل نازک رحم نکرد و به‌طرز عجیبی آتش عشق را در باغ افروخت و سپس آنجا را ترک کرد.

هوش مصنوعی: چشم ها را بر هم نگذارم از خواب مرگ، زیرا این زیبایی که به این زخم آشکار شده، نشان از رفتن او دارد.

هوش مصنوعی: از بی‌تابی و ناراحتی ما چه کسی یاد خواهد کرد؟ دلی که بر کوچه‌های آن زلف پریشان عشق بود و اکنون رفته است.

هوش مصنوعی: زمانی فرا می‌رسد که آن راهروی خوش، که مانند برقی سوزان از این خارزار عبور کرد، به سرعت از جلوی چشم‌ها ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی پادشاه بزرگ غم و اندوه را بر دل بکوبی، باید مانند موری که در گوش سلیمان ناله کرد به میان بیایی و سکوت را بشکنی.

هوش مصنوعی: هر نسیمی که برخاست و از ناشناخته‌ها به سوی دل مجروح ما آمد، چندین بار بر ما تأثیر گذاشت و سپس رفت.

هوش مصنوعی: دل اهل کلام از نفس پاک و شایسته سوخته شده است. افسوس از این شمعی که آتش را به خانه تاریک آورد و رفت.