هوش مصنوعی: او کسی است که قدرت و مقامش آن‌قدر زیاد است که دیگر به ظواهر و تجملات مانند کلاه و کمربند اهمیت نمی‌دهد. در واقع، او کسی است که حتی ثروت و زر و زیورآلات را نیز از یاد برده است.

هوش مصنوعی: روح من به این محل غمگین وارد شد تا از خواب سنگین بیدار شود و سفر را فراموش کند.

هوش مصنوعی: بر آن طوطی کم‌فکر، افسوس می‌خوریم که به خاطر شیرینی کلمات، شکر را از یاد برده است.

هوش مصنوعی: روح سرکش چرا فکر می‌کند که به جسم بازخواهد گشت؟ او یادش رفت که رابطه‌های ناپایدار مانند جواهرات زود شکسته می‌شوند.

هوش مصنوعی: نمی‌توان با تعلقات و وابستگی‌ها به آرامش و سلامت رسید. زمانی که ذهن از یاد چیزها و وابستگی‌ها خالی شود، آنجا پایان کار است.

هوش مصنوعی: قاصدی که بی‌احساس از کوی تو برگشت، آن‌قدر با تأخیر آمد که خبر تو را فراموش کرده بود.

هوش مصنوعی: اگر چشمان سرمست تو باعث شود که نقاش احساسش را از دست بدهد، پس چرا تصویر لب و کمر او از یادش رفته است؟

هوش مصنوعی: بسا افرادی که به دلیل غفلت خود، به جای این که راه درست را دنبال کنند، دچار اشتباهات می‌شوند و به نتیجه‌ای نامناسب دست می‌یابند؛ همانند کسی که در یک مکان تاریک در را فراموش کرده و به دیوار برخورد می‌کند.

هوش مصنوعی: دل وقتی که تنگ و گرفته است، چگونه می‌تواند بدون آه و ناله آرامش پیدا کند؟ گل جوانه‌ای که نسیم صبحگاهی را فراموش کرده، همچنان در حالت غنچه باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: عشق و علاقه به می و شراب، آنقدر عمیق است که حتی بخار ناشی از آن در صبح را فراموش کرده است.