هوش مصنوعی: اگر دل با وجود صد چاک و زخم، از تن جدا می‌شد، می‌توانست به راحتی در راهی مانند شانه، در آن زلف زیبا و معطر حرکت کند.

هوش مصنوعی: کسی که با اشک به سر خاک من آمده، مانند شمعی است. ای کاش در زندگی، از خاک من بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: دل بی‌حوصله و ناآرامی همواره به دنبال شراب و لذت می‌گردد، همان‌طور که سبویی که خالی است، اگر دستی به آن برسد به ته آن می‌نگرد.

هوش مصنوعی: می‌توانستم از لب تو طعمی شیرین بگیرم، اگر چشمانت را از آن گوشه دهن برمی‌داشتی.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی‌ات به دارایی‌ات افزوده شود، درازای عمرت بیشتر از یک درویش خواهد بود، اما ثروتمند واقعی همان کسی است که درونش غنی است.

هوش مصنوعی: اگر آیینه‌ای وجود نداشت تا نورهای درخشان را منعکس کند، چه کسی چراغی بر مزار سکندر می‌افروخت؟

هوش مصنوعی: صورت او همچون آینه‌ای است که اگر به زمین بیفتد، کلام من را به درستی منعکس نخواهد کرد. اگر آن آینه مانند طوطی دیگری بود، ممکن بود که بهتر حرفم را بیان کند.

هوش مصنوعی: دل نمی‌تواند از زیبایی چهره شیرین دل کند. اگر امکان داشت، ناله‌های فرهاد می‌توانست کوه را جابجا کند.

هوش مصنوعی: صائب، در این بیت به این معنا اشاره می‌کند که تمام علاقه و توجه او به تو بود و حتی اگر دل‌های زیادی هم می‌داشت، باز هم به تو محبت می‌کرد. در واقع، او عشق و احساساتش را تنها به تو اختصاص داده است و هر گونه جاذبه‌ای که برای دیگران داشته باشد، به پای محبت نسبت به تو نمی‌رسد.