هوش مصنوعی: صورت نیلوفر من از ضربه‌ای که از دوستان خوردم، زیبا شد و در نهایت یک گل زیبا از باغ ناراحتی‌های من شکفته شد.

هوش مصنوعی: بر روی سرم شمشیر می‌زنند و گوهر ارزشمندم را از من می‌گیرند، چون که دشمن جانم، طلای درخشان و نازک‌دلی من را به صدفی تبدیل کرده است.

هوش مصنوعی: وقتی دل از کسی دور می‌شود، سخت است که بتوان آن را به سوی خود برگرداند. تا زمانی که دل هنوز برنگشته، من را به سمت خود برگردان.

هوش مصنوعی: شعری درباره این است که شهرت من از خورشید که نورش بر همه می‌تابد، هیچ گونه رقابتی ندارد. در واقع در میان گردش بی‌هدف جهان، من چه چیزی دارم که بتوانم به آن افتخار کنم؟

هوش مصنوعی: هر کسی که تلاش کند تا بر من پرده‌پوشی کند، در واقع خودش را در معرض رسوایی قرار داده است. من شمعی نیستم که بتوانند مرا پنهان کنند و به راحتی ناپدید شوم.

هوش مصنوعی: من مانند پیراهن یوسف نیستم که در هر جا و مکانی از پاکی و نجابتش سخن گفته شود، چرا که چرا هر جا که می‌روم، تهمت و ناروا از گوشه دامن من می‌چکد و به من نسبت داده می‌شود؟

هوش مصنوعی: در کنار میخانه‌ها از افرادی که دل‌های بزرگ و باصفا دارند خبری نیست؛ هیچ‌کس نیست که با یک جام شراب، مرا به خاطر لطف و مهربانی‌ام شرمنده کند.