هوش مصنوعی: در دوری از وطن، دلم همیشه به یاد آنجا پر از احساسات است. هر جا که باشم، حتی اگر دور از باغ و چمن باشم، دل و فکر من همیشه به آنجا گره خورده است.

هوش مصنوعی: روح من به خاطر شوق و علاقه‌ای که دارم، هیچ وقت آرامش ندارد. همچنین، آب من همیشه پر است و هیچ وقت خالی نمی‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که حلقه‌ای از موهای سر زلف تو به بیرون در آمده است، حتی اگر فقط یک تار مو از آن عهد و پیمان شکسته باشد، هنوز هم به یاد آن عهد هستم.

هوش مصنوعی: برای دور نگه‌داشتن چشم‌های حسود از خودم، باید هر چه سریع‌تر از شر آن‌ها خلاص شوم، وگرنه دل‌تنگی و درد دل‌ام مرا افسرده خواهد کرد.

هوش مصنوعی: در هر نقطه‌ای از وجود تو، هر جا نگاه می‌کنم، به طرز شگفت‌انگیزی زیبایی و شکوه دیده می‌شود، مانند خنده‌ای که در دهان کسی که چیزی شیرین خورده، نمایان است.

هوش مصنوعی: زیبایی خالص و واقعی تنها خود را به هر کسی نشان نمی‌دهد، اما اگر دقت کنی، حتی در فصل پاییز هم جای زیبایی و سرسبزی خالی نیست.

هوش مصنوعی: اگر فکر و خیال معشوق به ما نزدیک باشد، در این صورت، فکر کردن به مرگ و از دست دادن زندگی نیز چندان سخت نیست.

هوش مصنوعی: لب هر جام در این مهمانی، نشانی از منصور است، هرچند که این میدان از دار و رسن خالی نیست.

هوش مصنوعی: در دل تاریکی و سایه، زخم و دردی نهفته است که از نگاه من پنهان مانده، و این باغ همواره پر از زاغ و زغن است.

هوش مصنوعی: مصر به عشق وطن به دنبال یوسف است، هرچند از حسادت به چاه افتاده باشد، اما هنوز خالی از ارزش‌های وطن نیست.

هوش مصنوعی: اگر ساقی نیست و آبی در جوی جاری نمی‌شود، داشتن شیشه و جامی از گل و سرو چه فایده‌ای دارد وقتی که چمن و طبیعت خالی و بی‌رمق است؟

هوش مصنوعی: در این دنیا هیچ چیز دیگری جز کلام و گفتار وجود ندارد. حال، این چیزی که می‌گویند صحبت کردن بی‌محتوا نیست، چه مفهومی دارد؟

هوش مصنوعی: دل من مانند لاله‌ای است که درخشندگی و زیبایی دارد و هیچ‌گاه از درد و شوق عاشقی خالی نیست.