هوش مصنوعی: تحمل تلخی شراب به خاطر دشنام تو ممکن نیست و هرگز نمی‌توان بوسه را به شیرینی پیام تو مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: در میان زیبایی‌ها، یوسف به نوعی به سرقت رفته است و امروز هیچ کس به پای زیبایی‌های تو نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: قمریان به خاطر اشتباهات خود، در حال حاضر خود را قانع کرده‌اند، و اگر نه، در این باغ هیچ درختی به زیبایی و قامت تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: چشم شبنم بر روی گل آرامش دارد، زیرا از زیبایی چهره‌ی تو بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: اگر از لب خودت بوسه‌ای نگیری، دیگر نیازی به نوشیدن می از ساغر نیست، زیرا طعم آن لب‌ها را نمی‌توان با چیزی دیگر چشید.

هوش مصنوعی: این چه عجبی است که خورشید آسمان هم جرأت ندارد لب بام تو را ببوسد؟

هوش مصنوعی: قطره‌ای از خونت را به شکار می‌دهد آن حیوانی که از تو دور و آزاد است. پرنده‌ای که در چنگال تو نیست، دانه را از دلش می‌خورد.

هوش مصنوعی: اگرچه خورشید تو به خاطر شرم در پس پرده مانده، ولی حتی یک ذره هم وجود ندارد که از نعمت‌های تو خجالت بکشد.

هوش مصنوعی: اگر خودت با انصاف و صداقت به میدان نیایی، هیچ جاذبه‌ای از عشق نمی‌تواند به قلب تو کمک کند.

هوش مصنوعی: روزی خواهد آمد که هر کسی که نام تو را در دل ندارد، دچار پشیمانی خواهد شد و دردش مانند زخمی عمیق خواهد بود.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه تو به عنوان شخصی از قدیم در حلقه‌ی گوشه‌نشینان جای داری، دل صائب در برابر بخشش و احسان تو خجالت‌زده نیست.