هوش مصنوعی: نمی‌توانم چشمم را از چهره‌اش بردارم حتی اگر بر روی پیشانی‌ام خط ابروهایش را بگذارد.

هوش مصنوعی: هیچ دشمنی به اندازهٔ برق آتشین نمی‌تواند روحی را داغ کند و در دل من آرزویی نمی‌گذارد تا با تندی‌ام مقابله کند.

هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای آه بزنم، مانند آتش در مجمر (منبع سوخت)، صدای آن در دل من سنگینی می‌کند و به خاطر محبت و دوستی چشمانش، دل را بیشتر متاثر می‌سازد.

هوش مصنوعی: در دل من احساسات و زیبایی‌هایی به خاطر آن ابروان خمیده‌اش وجود داشت و کلامش مانند سرمه‌ای بود که چشمانم را پر کرد و مرا به سخن گفتن واداشت.

هوش مصنوعی: وقتی که به دور از بزم و دور از او هستم، احساس بی‌تابی‌ام بیشتر می‌شود و دل تنگ او می‌شوم.

هوش مصنوعی: طوطی از آینه می‌گوید که به زبان می‌آید، وقتی که نگاهش به لب‌های من افتاد و تعجبش را از دیدن چهره‌ام نشان داد.

هوش مصنوعی: من به ارزش خود در نزد او مانند یوسف هستم، اما او به من بها نمی‌دهد و من برایش ارزشی ندارم، حتی کمتر از یک برگ کاه.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از خطر غفلت دوری کنم؟ چون تلاش و آسیب در عشق او مرا نمی‌توانند ببرند.

هوش مصنوعی: سرو چون در آینه من ظاهر می‌شود، همانند صدای زنگ به گوش می‌رسد. او در نظر من بسیار باارزش است و قدش، که دلربا و زیباست، برای من اهمیت زیادی دارد.

هوش مصنوعی: من از دور برای خاک پای او سجده‌ای دارم، پس کی می‌رسد زمانی که ابروی او برای من قبله شود؟

هوش مصنوعی: من از اینکه او از من روی بگرداند نگرانم، چرا که شجاعتی ندارم و نمی‌توانم با بی‌توجهی‌اش کنار بیایم. او به خوبی می‌داند که چطور باید به راحتی از من دور شود، مانند آهویی که رام شده و به راحتی فرار می‌کند.

هوش مصنوعی: من تنها از پیچ و تاب مویم نیست که تحت تأثیر قرار می‌گیرم؛ بلکه هر رشته مویی که او دارد، برای من مثل آتش می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: اگر دیگران در عشق تو دچار مشکل و گرفتاری شده‌اند و به سختی‌هایی برخورد کرده‌اند، اما من به خاطر عشق تو با دل و جانم به سوی تو آمده‌ام.