هوش مصنوعی: بی زبانی و ناتوانی من پرده‌داری می‌کند و رازهای من را فاش می‌کند. سکوت من همانند سرمه‌ای است که نشانه غم و اندوه من را بروز می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از دلش بیرون بیاید، با خون خود گواهی می‌دهد که ناله‌اش تا زمانی که در دلش خون نگردد، باید با صدای من هم‌نوا باشد.

هوش مصنوعی: من از لطف و محبت تو در این دنیا بهره‌مندم، اگر که چرخ غم و اندوه بر من بچرخد، می‌خواهم تو مرا از این حال نجات دهی.

هوش مصنوعی: گوش گل به صدای من بی‌پرده و واضح پاسخ داد، اما هنوز باغبان بی‌رحم صدای مرا نشنیده است.

هوش مصنوعی: کی می‌شود که امواج دریا به ساحل برسند؟ من از شکستن بال پروازم نگران نیستم.

هوش مصنوعی: از ویرانه‌ام آب سیل می‌رود و خود را خجلت‌زده می‌کند. در خانه‌ام تنها احساس پشیمانی و افسوس باقی مانده است.

هوش مصنوعی: اگر نسیم صبح به شمع حمله کند، شمع می‌تواند با به کار بردن فانوس، رازهایش را پنهان کند و از خطر در امان بماند.

هوش مصنوعی: چشم من مانند دوربینی ساخته شده است که از دو جهان به عشق نگاه می‌کند. نمی‌دانم این نگاه عاشقانه تا کجا می‌تواند دید من را گسترده کند و مرا به رازهای بیشتری از عشق برساند.

هوش مصنوعی: اگر عقل درست عمل نکند، با دل من صحبت نکن. عشق با آنکه خود را بی نیاز می‌داند، مرا به محبت می‌کشاند.