هوش مصنوعی: دل من به خاطر حرف‌های زیاد، تیره و ناخوش است و حالا که این همه در هم و برهمی در وجودم هست، آینه‌ی وجودم هم تار و کدر شده است.

هوش مصنوعی: اگر سیاه‌رو نباشم، به این معنی که در دلم غم و اندوه حاکم باشد، عمرم مانند قلمی صرف گفتار و کلمات می‌شود، بدون اینکه حقیقتی در آن نهفته باشد.

هوش مصنوعی: هر که در جستجوی چیزی ارزشمند باشد، مانند دزدی است که از دور به خانه‌ای نگاه می‌کند. او در دلش می‌داند که برای رسیدن به هدفش باید رنج بکشید و سختی‌ها را تحمل کند.

هوش مصنوعی: من از دوری و بی‌خبری از دیدار فرزند شوخی‌ام آگاه هستم، زیرا او در حال حاضر از گلستان بی‌بهره مانده است.

هوش مصنوعی: چهره‌ی زیبای او مانند ماه شب چهارده می‌درخشد و هر کسی که در این میکده از عشق و شوری سرشار شده، مانند او غمگین و در هم شکسته است.

هوش مصنوعی: به خاطر شرمساری از گناهانم، حتی فکر به عذاب جهنم هم در ذهنم نیست و هر رشته موی بدنم تحت تاثیر احساساتم مانند ابر پر از قطرات اشک شده است.

هوش مصنوعی: دل من به‌قدری مشغول و نا آرام است که مانند آتش سوخته می‌شود، زیرا نشانه عشق در دلم به وجود آمده و باعث شده که حتی سکوت و کناره‌گیری هم حس عمیق دلبستگی و علاقه را در من ببینم.

هوش مصنوعی: بدنت را تسلیم و راضی کن، زیرا از این خوشی‌های بی‌پایه، زهره‌ام حسن پیدا کرده که به خاطر آن، دنیا برایم زیبا و بی‌دردسر شده است.

هوش مصنوعی: من از سنگ‌پرانی و انتقادات دیگران دلخور نیستم، زیرا پرنده‌ام، و از زیبایی و جذابیت این کوهستان مست و شگفت‌زده‌ام.