هوش مصنوعی: چشمانت به قدری زیبا و جذاب است که باعث شده نگاه من تار شود، گویا مانند کاغذی به آن سوزن زده‌اند و نمی‌توانم درست ببینم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که خون گل از خاکستر بلبل بجوشد، ناله‌ای نخواهد بود که بر دل گلستان زخم زده باشد.

هوش مصنوعی: هر جا که نگاه می‌کنم، نشانه‌های خطر و مشکلات وجود دارد. این آتش سوزان که به جان تو افتاده، چه کسی این آتش را برافروخته است؟

هوش مصنوعی: شکایت و سرزنش، بی‌تأثیر بر من است؛ چرا که عذاب عشق و غم، بر سر من سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: در حالی که تو ای مورچه، مشغول جمع‌آوری و تلاش برای حفظ و نگهداری خودت هستی، در همین حال یک برق و سرعتی غیرمنتظره به دارایی‌هایت آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر محبت من به اندازه‌ای دردسر و مشکل ایجاد کرده است، در واقع از همان ابتدا اولین کسی است که بر روی زمین از سنگ به آهن ضربه زده است.

هوش مصنوعی: مشکل این است که وقتی به صبح قیامت برسم، درک و هوشم تحت تاثیر نرگسی قرار گرفته است که پر از فریب و زرق و برق است.