هوش مصنوعی: از خنده شیرین تو شعله‌ای در جهان روشن شده است. این چه حالتی است که در عالم بر روح و جان حاکم شده است؟

هوش مصنوعی: عشق باعث می‌شود که من در مسیر خود هیچ گونه کوتاهی احساس نکنم، اما زیبایی و ناز تو به قدری سنگین و باارزش است که حرکت به سمت آن برایم دشوار شده است.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه او به خاطر نازش همیشه در یک مکان مستقر است، اما سایهٔ آن سرو زیبا در همه جا افتاده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌چیز نمی‌تواند از خاطرش برود، به ویژه وقتی که به چهره‌ات نگاه می‌کند و چهره‌ات او را نگران کرده است.

هوش مصنوعی: نور و فیض خورشید درخشان جهان به قدری در دنیا گسترده شده که ذره‌ای از هستی، به خاطر نقصی که دارد، به اشتباه فکر می‌کند که همه چیز تمام و کمال است.

هوش مصنوعی: حالت ابروی تو مانند قوس کمان است و چشمانت مانند چشمان آهو هستند که به راحتی می‌توانند تغییر کند. اما این حالت زیبا و ظریف، در عین حال قوی و محکم است.

هوش مصنوعی: اگرچه خرمن او زیاد است و نمی‌تواند چیزی را به بغل بگیرد، اما من به دلیل شیرینی کلامم مانند یک مور کوچک در میان آن خرمن هستم.

هوش مصنوعی: هر کسی که آتش عشق تو در دلش شعله‌ور شده باشد، حتی اگر با لب تشنه از سرچشمه کوثر بگذرد، باز هم به رخوت و بی‌توجهی خواهد گذشت.

هوش مصنوعی: عزیزم، به خودت بدبین نباش و نگذار مشکلات روزگار دل‌ت را به سختی بیندازد. این روزها فقط یک دوره‌ی گذراست که هوای خوبی حاکم است.

هوش مصنوعی: من از دوران جوانی خود غافل شده‌ام و حالا روزهای بهار زندگی‌ام به سمت پاییز رفته است.

هوش مصنوعی: صحبت های او مانند جواهرات ارزشمند و زیبایی از لبش جاری می‌شود. هر کسی که مانند او باشد، مانند صدفی است که در دهانش نگین های گرانبهایی دارد.