هوش مصنوعی: هر کسی را که نگاه می‌کنم، گویی جانش در آتش سوخته است. این چه نوری است که در باغ لاله‌ها تابیده است؟

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند قطره شبنم نگران و ترسو باشد، هرگز نمی‌تواند به نور و زیبایی خورشید برسد.

هوش مصنوعی: حال ما را تنها کسی می‌داند که مثل ما درگیر درد و رنج است و می‌داند که چقدر جان‌مان در این مسیر سخت و ناهموار آسیب دیده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از ارزش‌های واقعی که در اعماق وجود داریم خبر ندارد، مانند خس و خاری که از دریا به کنار آمده‌اند و فقط به سطح ظاهری توجه می‌شود.

هوش مصنوعی: ای کسی که در کعبه از حال دل ما باخبر هستی، اکنون روزگاری است که ما در میخانه مغان گرفتاریم.

هوش مصنوعی: به زودی دچار مشکل خواهد شد، زیرا مانند قلمی است که هر کسی که به دنبالش افتاده، به همین سرنوشت دچار می‌شود.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ی کوی تو، ای زیبای بهار، چهره‌ام به زردی برگ‌های خزان در آمده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که ما را بشناسد، می‌داند که فضای تفکر و عقاید ما چقدر وسیع و باز است. ما در وسط این فضا قرار داریم، مانند نقطه‌ای که در مرکز دایره قرار دارد.

هوش مصنوعی: بخشش کن و دست کمک دراز کن، زیرا در روزگار سلیمان، مشکلات و آسیب‌های زیادی پیش آمده است که نیاز به یاری و همکاری دارد.

هوش مصنوعی: زندگی ما مثل یک برگ سبز است که در آب روان افتاده و به سرعت در حال حرکت و گذر است. این تصویر نشان‌دهندهٔ روزمرگی و زودگذر بودن عمر انسان‌هاست.