هوش مصنوعی: در هر سو که نگاه می‌کنم، باده زندگی به راه است. این چه برکتی است که در میخانه‌ها پخش شده و همه جا حضور دارد؟

هوش مصنوعی: هر جا که فاخته‌ای در این چمن‌های سبز وجود دارد، آن سرو بلند و زیبا پرواز کرده است.

هوش مصنوعی: دشمن را دست کم نگیر، زیرا او بارها در میدان نبرد، خونش به خاطر ضربه‌ی شمشیر من به زمین ریخته است.

هوش مصنوعی: نخل مانند شمع است که در فصل پاییز نورش کمرنگ شده و از یکنواختی بال‌های پروانه، برگ‌های پاییزی متلاشی شده‌اند.

هوش مصنوعی: در بیابان نیاز به راهنما نیست، چون مانند ریگ‌های روان، گوهری از آبله وجود دارد.

هوش مصنوعی: غصه خود را بخور که در خانه ما خبری از خوشحالی نیست، زیرا این شادی مانند برگ‌های پاییز فروریخته و رفته است.

هوش مصنوعی: بسیار نگرانم که چگونه پا بر زمین بگذارم، زیرا در هر طرف، دل و چشمان نگران دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: در هیچ مکانی نیست که در خاک تیغی وجود نداشته باشد، چرا که به اندازه کافی بر روی زمین، تیغ زبان و سخن افکنده شده است.

هوش مصنوعی: وقتی پاهایم را به دامن خاک نسپارم، هر کجا که قدم بگذارم، زندگی‌ام به زمین ریخته است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو به زندگی‌ات نظم و ترتیب بدهی و آن را به شکل مثبتی درآوری، عمرت مانند برگ‌های پاییزی که ریخته‌اند، به هدر خواهد رفت.

هوش مصنوعی: زمین به قدری شگفت‌انگیز و شیرین شده است که همه جا مانند یک باغ شکر است. این لحن شیرین و دلپذیر از نوشتار شاعر صائب نشأت می‌گیرد و به خاطر زیبایی عبارت‌هایش، همه جا پر شده است.