هوش مصنوعی: آن کسی که در ظرف خضر، آب جاودانگی را ریخته است، به ما که تشنه هستیم، زهر فنا (زهر نابودی) را داده است.

هوش مصنوعی: ما امروز به طور ساده و ابتدایی نیستیم؛ زیرا سازنده جهان از خاکستر وجود ما رنگی برای آفرینش آسمان‌ها به کار برده است.

هوش مصنوعی: کودک، سنگ و جواهر در نظر تو هیچ تفاوتی ندارند، اما تو نمی‌دانی که در این خاک چه چیزهای با ارزش و پنهانی وجود دارد!

هوش مصنوعی: من به شیوه دیگران پرواز نمی‌کنم و اگر قرار بود پرواز کنم، هما در سایه‌ام بال‌هایش را گسترش داده است.

هوش مصنوعی: خاک نمی‌تواند این آتش را خاموش کند، زیرا آثار عشق و احساسات عمیق در خون عاشقان نمایان است و مشخص است که کجا ریخته شده است.

هوش مصنوعی: ما از آن دسته نیستیم که مانند درخت بید به راحتی بلرزیم و دچار نوسان شویم. بارها از ما چیزهای ارزشمندی مانند گل و زیبایی جدا شده و از دست رفته است.

هوش مصنوعی: صائب، از کجا می‌تواند آب را از چشمه‌ی آیینه بگیرد؟ کسی که در جایی بی‌ثمر مانند زمین شور، آب بقا را ریخته است.