هوش مصنوعی: کسی که به سیب چانه‌اش نگاه و آرزویش را به دل دارد، در حقیقت ستاره‌ای چون سهیل از خجالت رنگش تغییر کرده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسی که دلش را از آتشکده‌ای پرردر و مشقت رهایی می‌بخشد، چگونه می‌تواند از نگرانی و آتش عشق نجات یابد؟ او که به خاطر زیبایی‌های محبوب خود سوخته و رنجیده است، نمی‌تواند به راحتی خود را از آن آتش جدا کند.

هوش مصنوعی: ما مانند طاوس با بال و پر خود در تله‌ای گرفتار آمده‌ایم و همین زلف زیبای توست که صدها چشم به ما دوخته شده است.

هوش مصنوعی: عشق مرا به نحوی منظم و مرتب کرد، اما به هیچ نتیجه‌ای نرسید. ابر نیسان (باران بهاری) چه کار می‌تواند بکند وقتی که دانه ما (محصول یا آرزوهایمان) سوخته و از بین رفته است.

هوش مصنوعی: نور صبح مانند لبخند دل‌نشینی است که از فانوس روشنی سرچشمه می‌گیرد، تا آن‌که شمع زیبایی تو، آینه‌ای از درخشش را به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: در سخن گفتن، ما در میان دیگران جایگاهی نداریم و مثل طوطی نیستیم که تنها از دیگران بیاموزیم.

هوش مصنوعی: اگر بوسه‌ای از لبی که همچون یاقوت است گرفته نشده، پس چرا دهن لاله (که نماد زیبایی و عشق است) تا این حد دل‌سوخته و آسیب دیده است؟

هوش مصنوعی: اگر آتش به خانه همسایه بیفتد، صائب از دل خود درد و غم را جمع کرده است.