هوش مصنوعی: درد ناشی از رسوایی که به من عطا شده، به خاطر تجلی زیبایی و شکوهی است که در وجودم وجود دارد.

هوش مصنوعی: من در تلاش برای خضوع و فروتنی هستم، اما اگر سلیمان قدرت خود را به من بدهد، حتی یک مورچه نیز می‌تواند بر روی سنگ‌های آتشین قدم بگذارد.

هوش مصنوعی: حد شرعی نمی‌تواند مستی را که به شدت intoxicated است، به حال طبیعی برگرداند. من از چوب دار منصور هیچ ترسی ندارم.

هوش مصنوعی: در نمکدان، جایی برای نمک‌زاری باقی نمی‌ماند. این مفهوم به وضوح معلوم است که وجود محدود آسمان، تنگی و غمِ درون مرا تحمل نمی‌کند.

هوش مصنوعی: نور محبت تو دل‌های روشن را تیره و تار می‌کند و در عین حال، حمایت تو همچون شمعی مغرور، مرا بالا می‌برد.

هوش مصنوعی: تاک نمی‌تواند به چندین دست زنجیر شود، نوشیدنی شاداب من و شراب قوی مرا آزاد است.

هوش مصنوعی: دیدن باغبان بی‌رحم من را آزار می‌دهد، هرچند که من زنبور هستم و از عطر گل‌ها تغذیه می‌کنم.

هوش مصنوعی: در تلاش برای نزدیک شدن به مقصود، انسان گاهی دچار موانع و حجاب‌هایی می‌شود. در این راه، دل او در سفر به مطالب عمیق‌تر و دورتر از مسیری که در نظر دارد، به مانع می‌خورد و ممکن است از هدف اصلی فاصله بگیرد. حقیقت این است که هدف اصلی دستیابی به حقیقت و معنای عمیق‌تر وجود است.

هوش مصنوعی: در این بیت به عدم پیدایش خیر و نیکی از خواب و خیال‌های بی‌اساس اشاره شده است. در واقع، گفته می‌شود که انتظار داشتن از کسی که در موقعیتی ضعیف قرار دارد، همچون گدا، نتیجه‌ای نخواهد داشت. دلالت بر این دارد که توقع کمک و نعمت از کسانی که خود در فقر هستند، امری نادرست است و بهتر است به منابع و تکنیک‌های واقعی و کارآمد انتظار داشت.

هوش مصنوعی: روشنی من مانند صاعقه‌ای است که پرده را می‌سوزاند، چگونه ابر می‌تواند نور من را پنهان کند؟