هوش مصنوعی: انسانی دارای بصیرت و آگاهی، کسی است که در زندگی خود روشنایی و روشنی دارد. در حالی که دل مضطرب و ناآرام او مشابه آتشی است که در جمع و محافلش می‌تابد و نشان‌دهنده احساسات درونی و شور و شوق اوست.

هوش مصنوعی: ناله و شکایت از فقر و تنگدستی، کار افراد دانا نیست؛ چرا که موفقیت‌های بزرگ در جهان به حل مشکلات و چالش‌های دشوار وابسته است.

هوش مصنوعی: عشق، هرگز از غم و درد کسانی که به آن مبتلا هستند، جدا نیست. اگر عشقی در دل کسی نشسته باشد، به طور حتم غم و درد نیز در سینه‌اش رخنه می‌کند.

هوش مصنوعی: زندگی راحت و بی‌دغدغه، مانند ماهی در میان آب، تنها به خودش تعلق دارد و در نهایت، لذت‌های زودگذر و بی‌فایده‌ای را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: عشق مانند یک دریا است که وقتی طوفانی می‌شود، هرچه در دست داشته باشیم، باید از آن بگذریم. عشق تنها نقطه‌ای امن و مطمئن است.

هوش مصنوعی: کسی که با بی‌توجهی و نادیده گرفتن دیگران باعث درد و رنج آن‌ها می‌شود، در واقع، دست خود را بر گردن دل‌های آشفته و نگران قرار داده است.

هوش مصنوعی: سالکان راه پژوهش، نشانه‌هایی دارند. هر کسی که به دو جهان، یعنی دنیا و آخرت، تمایل نداشته باشد، دلش به محبت او (خدا) گراشته شده است.

هوش مصنوعی: در این دنیا فرصتی برای جابجایی وجود ندارد؛ هر کس در هر جایی که بیفتد و سقوط کند، همان جا برای او خانه و منزل خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر کسی که نتواند خود را از غبار و مشکلات زندگی جدا کند، می‌تواند به سادگی بیابد که دنبال چیزی است که او را به سمت کمال و هدف اصلی‌اش هدایت می‌کند.