هوش مصنوعی: عشق برای من مانند دارایی است که درد و رنج دلم را تسکین می‌دهد، و این عشق همچون خانه‌ای است که مرا در این جهان حفظ می‌کند.

هوش مصنوعی: من به درمان دردهایم نیاز دارم، اما به جای آن، فقط ناراحتی‌هایم را می‌بینم. در واقع، احساساتم در پس این لباس‌های بیرونی پنهان شده‌اند.

هوش مصنوعی: در تنهایی من هیچ نشانی از لطف تو نیست. تنها روشنایی خانه‌ام به خاطر چشم‌های بیدار و هوشیار من است.

هوش مصنوعی: کشتی دل من خالی است و نمی‌دانم چه چیزی باعث آرامش می‌شود. هر کسی که بر دوش من باری نمی‌گذارد، خود به نوعی بار سنگینی بر دوشم است.

هوش مصنوعی: آیا آتش درون دل من بی‌فایده تلاش می‌کند تا مانند رنگ‌های زیبا و درخشان صورت من جلوه کند؟

هوش مصنوعی: من هرچقدر هم که صحبت‌های تلخی بشنوم، با طیب‌خاطر می‌پذیرم. کسی که دارای دل و روح با ارزش باشد، شایسته خریداری من است.

هوش مصنوعی: کسی به موفقیت و خوشبختی می‌رسد که به من نزدیک شود، زیرا سایه‌ی پرنده‌ای بزرگ، سایه‌ای بر دیوار من است.

هوش مصنوعی: آتش به دلیل حرارت داستان من، گوشش را گرفته است. اما آیا گوش کسی که هنوز خام است، می‌تواند لایق درک رازهای من باشد؟

هوش مصنوعی: هر کسی که غم و اندوهی را گم کرده باشد، در دل من آن را پیدا می‌کند؛ زیرا وعده‌گاه غم و ناراحتی من، تمام جهان است.

هوش مصنوعی: کسی که به دنبال من باشد، ممکن است هدف‌های بزرگتر را فراموش کند. من در جایی هستم که حتی فراتر از آرزوها و هدف‌ها می‌روم.