هوش مصنوعی: درد تنهایی و غم دوری برایم قابل تحمل نیست. لطفاً مرا از این قفس آزاد کن تا بتوانم پرواز کنم.

هوش مصنوعی: از زخم نفس می‌دانم که رهایی من از وابستگی‌ها تا آخرین لحظه ممکن نیست.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسی که می‌خواهد به زندگی خود استحکام و بهبود بخشد، باید مانند خضر که در داستان‌ها از او به عنوان نماد جاودانگی و حیات بخشی یاد می‌شود، به کارهایی دست بزند که زندگی‌اش را زنده و پرتور کند. همچنین مانند کسی که دیواری را تعمیر می‌کند، باید با دقت و توجه به نکات ریز، تلاش کند تا نقاط ضعف و آسیب‌ها را برطرف کند و به زندگی‌اش نظم و زیبایی بخشد. با این اقدامات، فرد می‌تواند از زحمات و تلاش‌هایش بهره‌مند شود و همچنان به زندگی ادامه دهد.

هوش مصنوعی: درد و رنج من را به قدری زمین‌گیر کرده بود که شربت شفابخش عیسی، جان بیمارم را زنده کرده بود.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های گلستان بی‌خبرم و به ذهنم این فکر می‌آید که دوربین برای ثبت تصویر زیبایی‌ها در زیر بال‌هایم آماده می‌شود.

هوش مصنوعی: از مشکلات و تضادهای زندگی من بگذر، زیرا که مانند کف دریا، اندیشه‌ها و احساساتم به هم ریخته و پریشان شده‌اند و این باعث شده که نتوانم آرامش داشته باشم.

هوش مصنوعی: گریه‌ی من باعث شد که نتوانم خودم را کنترل کنم و از میان غم‌ها به دشت و بیابان بروم. مانند گل لاله‌ای که در کوه‌ها می‌جوشد و سر به آسمان می‌زند.

هوش مصنوعی: جز ملامت و سرزنش از جنون دیوانگی‌ام نتیجه‌ای ندارم. حاصل زحمات و تلاش‌های من تنها دانه‌های بی‌ارزش کودکان است، در حالی که درخت من پربار و ثمربخش بوده است.

هوش مصنوعی: شخصی آگاه و دانشمند از سخنان من آگاه می‌شود، اما اگر او از کردار و عمل من بهره‌برداری کند، ارزش واقعی سخنانم مشخص می‌شود.