هوش مصنوعی: زندگی خوش و شاد در دل خرابه‌ای گنجانده شده است؛ سینه ما پر از درد و غم است، گویی خانه‌ای پر از پری و ناامیدی داریم.

هوش مصنوعی: اگر چرخ فلک (زندگی) در حرکت است و قصدی دارد، ناله‌های ما و بانگ شادمانه‌مان نشان از حالتی بی‌خود و سرشار از شوق است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که جز عشق در این دشت وجود داشته باشد، حتی اگر رنگ سبزی به خود بگیرد، باز هم برای ما بیگانه و بی‌محتواست.

هوش مصنوعی: به دل سوخته ما توجه نکن که درون ما پر از درد و غم است و این جای تاریک به خاطر سیاهی قلب ماست.

هوش مصنوعی: ترس از طغیان و سیل در کلبه ما جایی برای رحم و دل‌سوزی ندارد؛ همان‌طور که جغدی که در ویرانه ماست، نشانی از بی‌رحمی و تباهی است.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، دل پرافتخار ما چه سرنوشتی خواهد داشت؟ چرا که شباهت زیبایی زلف تو به داستانی است که بر دل ما اثر گذاشته است.

هوش مصنوعی: بال و پر ما به نوعی دامی برای ما تبدیل شده‌اند؛ به طوری که هر کجا که ما پرواز کنیم، آنجا خانه‌ی ما خواهد بود.

هوش مصنوعی: هیچ زمانی حسن این‌قدر شاداب نبوده است؛ شادی این شمع از گریه پروانه‌اش ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که در انجام کارها دچار مشکل می‌شویم، باید به یاد خدا بیفتیم. گره‌هایی که در کارمان به وجود می‌آید، مانند دانه‌های تسبیح ما هستند که به ما یادآوری می‌کنند نیاز به دعا و کمک داریم.

هوش مصنوعی: هرچند که به نظر می‌آید ما سوخته‌ایم و در سختی قرار داریم، اما در واقع ما منبعی هستیم برای رویش و شکوفایی دنیا.