هوش مصنوعی: در سایه‌ی این آسمان، کمانی سخت وجود دارد که تو را در تیررس دارد و در نهایت، نشانه‌ای که از آن تو هستی را به جا خواهد آورد.

هوش مصنوعی: خداوندی که نعمت‌هایش در زمین گسترده است، نتوانسته است تو را به اندازه کافی سیراب کند. حالا خاک، که تو را در خود دارد، چگونه می‌تواند رنج و نگرانی‌ات را از بین ببرد؟

هوش مصنوعی: دندان‌های تو همچون ستاره‌های صبح می‌مانند که به خاطر پیری رنگ و حالتی شیرین و جذاب پیدا نکرده‌اند. دهانی که دندان‌های تو در آن است، این زیبایی را ندارد.

هوش مصنوعی: قد و قامتی زیبا داری که همچون درختان نازک و خوش فرم است و مانند سرو که سرش را بالا می‌برد، در جستجوی جوانی‌ای هستی که آرزویش را داری.

هوش مصنوعی: در علم ریاضی، که نمایانگر قدرت و حکمت است، کجا می‌تواند یک برگ از درخت خزان، که متعلق به توست، باقی بماند؟

هوش مصنوعی: خواب سنگین و خواب‌آلودگی که بر تو غلبه کرده، باعث می‌شود که استخوان‌هایت پیش از اینکه به خاک سپرده شوی، به خاک دچار فراموشی و سردی شوند.

هوش مصنوعی: بهتر است که همانند ماه نو، اندوخته‌های خود را با احتیاط خرج کنی تا زمانی که به کمال برسی و به هدفی که داری، مانند نان تازه و کامل، دست یابی.

هوش مصنوعی: تو در اوج زیبایی و قدرت قرار داری، اما در عین حال، نشانه‌ای از نرمی و آرامش در قامت تو وجود دارد. مانند کمانی که به سمت جلو کشیده شده است و پشت آن نیز شمشیری نهفته است، تو نیز در حال حاضر، به ظاهر آرام و صلح‌آمیز به نظر می‌رسی، ولی در درونت، نیرویی قوی و شجاعانه وجود دارد.