هوش مصنوعی: در شرایط سخت و دشوار، هیچ‌گاه نمی‌توان به امیدی ناممکن دست یافت و با دستانی بسته نمی‌توان از کسی چیزی را بازپس گرفت.

هوش مصنوعی: حلقه یابی شبیه به زنجیر، دور گردن قمرها قرار گرفت، تا از اندازه‌ی بلندی و زیبایی او، الگویی برای جذابیت و زیبا بودن گرفته شود.

هوش مصنوعی: در دل، آرزوی زیبایی خورشید به وجود آمد و زیبایی افسون‌کننده‌اش به جهانی که می‌سازد، شکل و جلوه‌ای بخشید.

هوش مصنوعی: زیبایی بی‌نگرانی از نگاه‌های حسود و عاشق ندارد، چون گل به قدری زیبا و جذاب است که دست‌های بسیاری او را برای تماشا و چشیدن می‌فشارند.

هوش مصنوعی: گلوله‌ای از خاکستر بلبل دلشکسته را غمگین کرد و از آنجا رفت. این نتیجه‌ی کار کسی است که مانند ما، یار را هر جا که دلش بخواهد، به‌راحتی می‌گیرد.

هوش مصنوعی: سینه‌ی صاف و پاک اهل معرفت را به سخن در می‌آورند، مانند طوطی که از آینه‌ای بدون کثیفی، سخن گفتن را آموخته است.

هوش مصنوعی: چشمان غزالان به خاطر غبار پیکر او تیره و تار شده است و شوق هر کسی به او، همچون زنجیری باعث رسوایی‌اش شده است.

هوش مصنوعی: پس از اینکه عرق از صورت زیبا و رنگین او جاری شد، به موفقیت و شادابی در میهمانی گل و شبنم دست یافت.

هوش مصنوعی: دوستی که روح انسان را در کنار خود دارد، به سادگی به دست نمی‌آید، زیرا دل او گود شده و جانش از درد و رنج فریاد می‌کشد.

هوش مصنوعی: به محفل مرگ او، با عشق و علاقه، خود را مهیا کرد. هر کس که به مانند طاوسی، به خودنمایی و زینت پرداخت.

هوش مصنوعی: هرکس که از جمع و جور زندگی کردن با دیگران دست کشید و به خلوت و تنهایی روی آورد، آرامش و سکون بیشتری پیدا کرد و از پرداخت بهای وابستگی به دیگران رهایی یافت.

هوش مصنوعی: زیبایی و شوخی او به حدی است که در سنجش عشق، ناآرامی‌های من به رنگ صبوری درآمد.

هوش مصنوعی: اگر کسی شروع به خوشگذرانی و میگساری کند، می‌توان از او توقع داشت که حتی اگر برای خود خوشی و لذتی فراهم کند، به طریقی از درد و رنج خود غافل شود و تلاش کند تا از مشکلات زندگی‌اش به نوعی فرار کند.

هوش مصنوعی: طوفانی که در دل من به وجود آمده، راهی را در دشت‌ها می‌جود و ترس و وحشتی که در وجود مجنون من است، همچون آهویی در دشت‌ها به خود می‌گیرد.