هوش مصنوعی: اگر آن شمشیر شجاعانه بر را بگیرد، خون زنگاری را از دل آسمان‌ها خواهد برداشت.

هوش مصنوعی: چشمان غزالان پر از غم و اندوه است و من از کجا می‌توانم سنگینی این بار را از دوش خود بردارم؟

هوش مصنوعی: کسی که از خود نمی‌تواند ناز و غرور را کنار بگذارد، چگونه می‌تواند غم و اندوه خود را از دل برهاند؟

هوش مصنوعی: هر غباری که از دل من اشک نریخته، در فصل بهار، آب چشمانم مانند شیره انگور بالا خواهد آمد.

هوش مصنوعی: آرزوها سریعاً به واقعیت تبدیل می‌شوند و اگر پرده از روی آتش شوق برداشته شود، این تبدیل شدن شدت بیشتری خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است که عالم به راحتی از من انتقاد کند، اما اشک‌های فراوانی که از چشمانم برمی‌خیزد، این مشکلات را از مسیرم برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: شمعی که در کنار آتش سوزان است، به خاطر محبت و احترام به من به این حالت تن می‌دهد و اگر زمانی به قدرت و توانایی برسد، مرا از این خاک و عالم مادی آزاد خواهد کرد.

هوش مصنوعی: در میان باغ گل، شاخه‌ای زیبا و بلند ظاهر شده است. این شاخه به دنبال آن است که چه کسی را از زمین برگیرد و به او عروج دهد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز از من نمی‌تواند مرتفع شود، مگر اینکه درونم کلافگی‌ای را برطرف کند، اگر دل من بخواهد که آسمان‌ها را از خود دور سازد.