هوش مصنوعی: فرصت و عشق دل نگران نمی‌تواند به دست آید، زیرا در برابر این سیلاب، چیزی از خاک نمانده است که بتوان گرفت.

هوش مصنوعی: کسی که پیش از dawn از خواب عمیق بلند شود، شانسی برای خوابیدن مجدد و آرامش نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جمعی از خود را نسازند و به هم نپیوندند، کسی نمی‌تواند دامن خورشید روشن را بگیرد.

هوش مصنوعی: بزرگان و عارفان به دل و دقت درون خود توجه می‌کنند، زیرا در آنجا نیازی به دعا و درخواست خود را می‌یابند. هیچ مکانی مانند کعبه نمی‌تواند جایگاه این احساس عمیق و شناخت درونی را پر کند.

هوش مصنوعی: عاشقان با بوسه، پیامی را منتقل می‌کنند که آنها را بیشتر تشنه می‌کند. مانند اینکه جویای نگینی باارزش هستند که نمی‌توانند جایگزینی برای آب داشته باشند.

هوش مصنوعی: آسمان همانند ساغر بزرگی است که نور خورشید را در خود جای داده است و هیچ ظرف کوچکی قادر نیست این شراب ناب را در خود بگنجاند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اگر کسی دهن خود را برای بیان احساسات یا نظراتش باز کند، ممکن است در دام مشکلات و گرفتاری‌ها بیفتد. در واقع، مانند ماهی‌ای که دهانش بسته است، اگر از گفتن چیزی خودداری کند، از قلاب و خطرهای بیرونی در امان است.

هوش مصنوعی: هر لبی که زخمی شده و نمی‌تواند از تیغ آب دفاع کند، از کم‌عرضش الماس را به خود نمی‌گیرد. در واقع، کسی که ارزشمند نیست، نمی‌تواند به الماس دست یابد.

هوش مصنوعی: در دوران پیری، ظلم و ستم نمی‌تواند متوقف شود و آدمی حتی در این سنین هم نمی‌تواند از شر آن در امان بماند، مانند این که تیغ قصاب را از دست او نمی‌توان گرفت.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند پروانه عاشق شده و به شدت تحت تاثیر زیبایی محبوب خود قرار گرفته باشد، نمی‌تواند از آتش عشق خود فرار کند و آرامش را در شب مهتاب ببیند.

هوش مصنوعی: ما در سرزمین ترس و ناامنی زندگی می‌کنیم و همچنان که گردباد بر دوش ماست، هیچ طوفانی نمی‌تواند ما را متوقف کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به دنبال درد و رنج باشد، نمی‌تواند حتی برای لحظه‌ای آرامش را تجربه کند و همیشه در تلاطم و آشفتگی به سر می‌برد.