هوش مصنوعی: عطر زلف او حواسم را به هم ریخت و او رفت، لحظات شادی پنج روزه‌ام را نیز به یادش برگردانید و او دوباره رفت.

هوش مصنوعی: دود تلخ غم‌انگیز به کار خود ادامه می‌دهد، زلف مانند اینکه به خاطر ناآرامی‌ها سروده شده بود، احساسات را تحت تأثیر قرار داد و رفت.

هوش مصنوعی: هیچ نشانه‌ای از عشق در جهان وجود ندارد، این شعله را کسی که می‌دانسته چگونه این آتش را در دل سنگ پنهان کند، با خود برده است.

هوش مصنوعی: زمانی فرا رسیده بود که زیبایی و خوشرویی به اوج خود رسید. او با یک لبخند گرم و دلنشین، دردهای قلبی ما را تسکین داد و سپس از زندگی ما رفت.

هوش مصنوعی: هر کس که از این دریای پر از ناآرامی بیرون آمد، مانند حبابی است که تاج و تخت خود را به خاطر طوفان رها کرد و ناپدید شد.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که نگهداری و حفاظت از سپاهیان و نیروهای قوی برای پادشاهان و حکمرانان لازم و شایسته است. مور، که مخلوقی کوچک و فرزانه است، به سلیمان، پادشاه بزرگ، این نکته مهم را یادآوری کرده و سپس به سمت دیگری رفت.

هوش مصنوعی: هرکس که از سرپناه و آرامش خارج می‌شود، وجودش به اندازه‌ی درخششی در آسمان است. او چند لحظه‌ای نمایش و تکان‌هایی دارد و سپس ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: زندگی خوب و خوشی از شتاب و سرزندگی بهاری برخوردار است که اگر حتی سنگی هم در سر راهش بیفتد، آن را نابود می‌کند و به مسیر خود ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از مرز نبود به جهان آمده، بر روی زمین یکی دو ساعت فعالیت کرده و سپس رفته است.