هوش مصنوعی: تن‌پرستی و یکنواختی باعث می‌شود که من از واقعیت‌ها دور شوم و در عوض به بلندای آسمان‌ها برسم و به تجلیاتی برسانم که فرای وجود مادی‌ام است.

هوش مصنوعی: کار من همیشه در یک نقطه ثابت نمی‌ماند؛ همان‌طور که صدف با شکاف‌هایی که دارد، مروارید را شکل می‌دهد و به وجود می‌آورد، من نیز در فرآیند تغییر و پیشرفت قرار دارم.

هوش مصنوعی: هرچند که به زمین چسبیده‌ام و در موقعیتی دشوار قرار دارم، اما نیرویی مثل آهن‌ربا مرا به جلو می‌کشاند و فعال می‌کند.

هوش مصنوعی: مدتی است که من بار را از این آسیاب بیرون برده‌ام. گردش آسمان و ستاره‌ها چرا باید مرا غمگین کند؟

هوش مصنوعی: اگر من مانند سیل به خون نپردازم، نباید از من ایرادی گرفت؛ زیرا گرد و غبار راه، چهرهٔ دریا را پاک می‌کند.

هوش مصنوعی: زخم زبان و سخنان بی‌ارزش دیگران می‌تواند دل غمگین و افسرده من را گرم کند، اما در عین حال، این کلمات بی‌ارزش مانند خاشاک، مرا به تکه‌های کوچکی تبدیل می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر در برابر آب حیات، از غیرت و همت خود دست بکشم، سرانجام به خاک ذلت و حقارت دچار می‌شوم.

هوش مصنوعی: عشق سنگدل به من اجازه می‌دهد که در زمانی که می‌توانم فکر و آرامش کنم، احساس کرده و به عمق مسائل برسم.

هوش مصنوعی: در ذهنم هیچ نشانی از غم و سوز و گداز نیست. من چون خاکی که در مسیر عبور دیگران قرار دارد، احساس ذلت و خضوع می‌کنم و چشمانم از اشک پر شده است.

هوش مصنوعی: تکانی که از عشق به شراب در دل من ایجاد می‌شود، به اندازه‌ای کافی است که مرا از گناهانم پاک کند.

هوش مصنوعی: دانه‌ای که من هستم، با پا بر روی خوشبختی و سرنوشت خود فشار می‌آورم. این رگ ابر به واسطهٔ نیکوکاری‌ام از آلودگی‌ها و گناهان پاکم می‌کند.

هوش مصنوعی: دانهٔ من با ناز و کرشمه بر روی دنیا ایستاده و به من می‌گوید که کجایم قرار دارد، در حالی که دنیا با تلاش و کوشش خود، به دنبال من است و به هر طریقی می‌خواهد مرا به دست آورد.

هوش مصنوعی: اگر کشتی من بر روی خشکی نگراید، زهدِ خشک و بی‌روح به من مانند برگ‌های درخت می‌سازد که از آن مسواک درست می‌کنند.

هوش مصنوعی: پیچ و تاب و زیبایی که از خطوط او در وجودم جریان دارد، باعث می‌شود که من به درک واقعیات و حقیقت‌ها دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: صائب از حال ناخوشی و غم، احساس می‌کند که زندگی‌اش در خونش هم مرده است. اما به رغم این وضعیت، نگریستن به مژگان کسی که معشوقش است، او را شجاع و جسور می‌کند و انگیزه‌ای برای ادامه زندگی به او می‌دهد.